Mysterio heeft de identiteit van Spider-Man onthuld als Peter Parker en de wereld keert zich nu tegen hem. Om dit ongedaan te maken schakelt Peter de hulp in van Doctor Strange, maar dit loopt verkeerd af waardoor schurken uit het multiversum hun opwachting maken.
Spider-Man: No Way Home is door Jordy Gomes op 24 december 2021 beoordeeld met een 8 / 10.
Spider-Man is Marvel's bekendste superheld en waarschijnlijk ook wereldwijd één van de meest geliefde. Dit komt altijd door een humane benadering. Stan Lee creëerde hem met het idee dat je jezelf kan identificeren met zijn dagelijkse problemen. Financieel altijd arm, op tijd thuiskomen om niemand in onrust te laten, je vriendenkring onderhouden, schoolwerk maken, enzovoorts. Peter Parker moet dit allemaal balanceren met zijn superhelden leven als Spider-Man. Het is deze tweestrijd die hem zo fascinerend maakt om naar te kijken.
Voordat we het gaan hebben over Spider-Man: No Way Home wil ik eerst vooropstellen wat het personage persoonlijk voor mij betekent. Vanaf jonge leeftijd volg ik zijn avonturen, beginnend met de animatieserie uit 1994 die werd uitgezonden op Fox Kids. Hierna was het de Sam Raimi trilogie aan films (2002 - 2007) die permanent indruk hebben achtergelaten en deels verantwoordelijk waren voor de huidige opmars binnen het moderne superhelden-genre. Zowel films, series als videogames van Spider-Man leerde mij een hoop wijze levenslessen, wisten mij te inspireren en brachten met hun meeslepende verhalen een lach en een traan naar mijn gezicht. Het is gek om te bedenken dat entertainment iets met je kan doen waardoor je zoveel geeft om een fictioneel karakter.
‘Zet perfect de basisprincipes neer waar Spider-Man voor staat en werkt ook als hommage aan de filmgeschiedenis van Marvel's geliefde superheld.’
Spoel vooruit naar 2016 en Spider-Man werd geïntroduceerd in het huidige Marvel filmuniversum. Tom Holland is fantastisch in de rol en mag wat mij betreft nog jaren meegaan. Echter voelen zijn films voor mij nooit helemaal aan als de echte Spider-Man. Er ontstonden grapjes over 'Iron Man junior', dat deze Peter altijd in de schaduw staat van Tony Stark en probeert om indruk op hem te maken. Hij kon amper op zijn eigen twee poten staan zonder mentor-figuur. Hiernaast is er een overschot aan geforceerde, kinderachtige humor (voornamelijk in Far From Home van zijn klasgenoten) dat steeds erger wordt hoe vaker je de films bekijkt. Tuurlijk bevat Spider-Man grapjes en valt er lol te beleven, maar in mijn mening moeten zijn films op de eerste plaats altijd drama's zijn, geen komedies.
De algemene kritiek op deze MCU-versie van Spider-Man lijkt te zijn gehoord door Disney/Sony, want met No Way Home zien we een meer volwassen verhaal voor Peter Parker waarin zijn keuzes centraal staan. Niet meer afhankelijk van andere factoren, Peter moet nu zelf problemen oplossen en voor elke actie die hij onderneemt zijn er doorlopende consequenties. De tweede helft zet perfect de basisprincipes neer waar Spider-Man voor staat en werkt ook als hommage aan de filmgeschiedenis van Marvel's geliefde superheld.
Bevat No Way Home een hoop fanservice? Ja, dit is niet te ontkennen. Bekende gezichten keren terug, waaronder vijf vijanden afkomstig uit de films van Tobey Maguire & Andrew Garfield. Het kan allemaal overkomen als teveel van het goede, maar meer recentere blockbusters hanteren fanservice - het gaat erom hoe je ermee omgaat. Als je het kan accepteren van bijvoorbeeld The Rise of Skywalker (2019) dan valt over No Way Home niet te klagen, aangezien er respectvol wordt omgegaan met oude personages.
Willem Dafoe en Alfred Molina schitteren voornamelijk als sympathieke wetenschappers die slecht zijn geworden door de duistere kant die in hun hoofden leeft (Goblin's kwaadaardige persoonlijkheid en de robot-tentakels van Doc Ock). Helaas krijgen niet alle slechteriken evenveel aandacht en karakterontwikkeling, sommige dienen meer om de climax te voorzien van een groots actiespektakel. Dit nemen we maar even voor lief, want het laatste gevecht is het wachten waard en maakt voor sommige mensen misschien wel hetzelfde, grandioze gevoel los uit Avengers: Endgame (2019). Absoluut bevredigend.
Dit is de eerste keer dat Tom Holland's Spider-Man zijn superhelden naam een beetje naleeft. Ondanks dat No Way Home boordevol zit met bekende acteurs gaat de persoonlijke groei die Peter in de film ondergaat nooit verloren. Dit is zijn weg van jongen naar man. Uiteraard niet humorloos, maar de film kiest verstandig voor dramatische en emotionele momenten, zoals een gesprek over het verliezen van dierbaren op een dak.
De essentie van Spider-Man wordt nogmaals getoond tijdens het eind van de film. Hoe ver Peter gaat om de held uit te hangen, zelfs als dit ten koste gaat van zijn eigen geluk. Het is niet alleen een gave, maar ook een vloek - dit kan terug getraceerd worden naar dat ene motto waar de superheld voor staat, een les die hij eindelijk in No Way Home heeft geleerd:
"With great power, comes great responsibility."
Te zien op Netflix, Prime Video, Pathé Thuis en Viaplay
