De Ghostface-killer is terug in Woodsboro. Daarom schakelen jonge gezichten de hulp in van de originele overlevers, met in het bijzonder Dewey Riley (David Arquette) en Sidney Prescott (Neve Campbell).
Scream is door Jordy Gomes op 10 februari 2022 beoordeeld met een 7 / 10.
Scream (1996) was voor zijn tijd uniek. Een film die openlijk de clichés van het horrorgenre uitsprak en commentaar gaf over de 'regels' die vrijwel elke horror hanteert. Neem als voorbeeld dat je niet mag zeggen dat je zo terugkomt, of dat mensen die seks hebben altijd sterven, enzovoorts. Ook de vervolgen gingen dieper in op deze invalshoek, waardoor de Scream-reeks is uitgegroeid tot één van mijn favorieten binnen het horrorgenre. Deze vernieuwde Scream, technisch gezien gewoon Scream 5, blaast genoeg nieuw leven in de franchise voor een definitieve terugkeer.
De meta-aanpak staat vooraan en is ontzettend leuk in elkaar gezet. Zo wordt er gediscussieerd over de titel van de film. Dit is namelijk het vijfde deel in de franchise, maar het wordt verkocht onder dezelfde titel als het origineel, wat recentelijk ook het geval was bij Halloween (2018). Ze gebruiken hiervoor de term 'requel', een remake en vervolg samengevoegd. Volgens de karakters in de film laat het een paar van de originele castleden terugkeren, maar introduceren ze ook jonge gezichten die mogelijk het stokje zullen overnemen voor de toekomst van de franchise. Dit soort geinige gesprekken blijven niet alleen vermakelijk om naar te kijken, maar zetten je ook aan het denken over de huidige status van het horrorgenre in het algemeen.
‘Het aanhoren van kritisch commentaar op het horrorgenre is in tijden niet zo leuk geweest.’
De knipogen en verwijzingen naar Scream (1996) zijn ook smaakvol gedaan. Neem de openingsscène die meteen doet denken aan het origineel. Alleen ditmaal komen er vragen voorbij over 'Stab' (een metafoor voor de oorspronkelijke Scream film). Op soortgelijke manieren wordt de vierde muur meerdere malen gebroken. Dit zou in een andere franchise misschien niet werken, maar in dit geval is het puur Scream. Hiernaast is ook duidelijk te zien dat de nieuwe regisseurs respect hebben voor de nalatenschap van zijn voorgangers, die allemaal waren geregisseerd door de nu overleden Wes Craven.
Inhoudelijk gezien is Scream wat je ervan verwacht. Het plot is niet bijzonder, maar je komt waarschijnlijk voor innovatieve moorden en het aanhoren van kritisch commentaar op het gehele horrorgenre. Op dit front is Scream geslaagd. De nieuwe cast doet zijn werk goed en het blijft fantastisch om Campbell, Cox en Arquette terug te zien in hun iconische rollen. Desondanks had Sydney van mij een grotere rol mogen spelen. Ze verdwijnt wat meer naar de achtergrond en ook tijdens de climax heeft ze weinig om armen, helaas.
Verder maakt Scream zijn belofte waar. Het werkt als een soort reboot zodat een nieuwe generatie de film kan bekijken en niet verloren raakt, terwijl het tegelijk functioneert als een respectvol vervolg voor liefhebbers van de voorgaande delen. Met dit nieuwe fundament gaat de franchise hopelijk een frisse toekomst tegemoet.
Te zien op Netflix, Pathé Thuis en SkyShowtime
