Wanneer een moeder na drie jaar overlijdt aan een onbekende ziekte komt ze terug thuis om haar kinderen op te halen.
Satan’s Slaves is door Rick Schuttinga op 31 januari 2018 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Satan's Slaves is een prequel van de gelijknamige Indonesische horrorfilm uit 1982. Het eerste wat opvalt is hoeveel beter de film is dan vele horrorproducties uit Hollywood van vandaag de dag. Satan's Slaves begrijpt dat het bij horror draait om sfeer. Griezelen en onverwachts schrikken. Maakt op de juiste manier gebruik van jump scares. Je ziet ze aankomen, de spanning bouwt op en dan de herhalende beweging van de camera. Wanneer komt de schrik? Moment één... twee... of drie? Een element waar regisseur Joko Anwar heel goed mee speelt.
‘Het verhaal laat aan het eind helaas wel te wensen over.’
De opbouw van Satan's Slaves is minder spectaculair dan je verwacht. Het eerste deel maakt dit ruimschoots goed door de grote hoeveelheid aan humor; de spanning weglachen. Het verhaal laat aan het eind helaas wel te wensen over. De grote ontsnapping is echt te makkelijk en daardoor wat lafjes. De clou is ook een minpunt, je hoopt op meer.
De film maakt goed gebruik van specifieke elementen, zoals het belletje en de doofstomme broer. Het ultieme hoogtepunt met het schilderij in de gang blijft je lang bij. Voor iedere horrorfan is Satan's Slaves het kijken meer dan waard.
