Room vertelt het verhaal van Joy (Larson) en haar zoon Jack (Tremblay) die samen vastzitten in Room en hun leven moeten leiden in deze kamer. Jack als kind weet niet beter en denkt dat Room de volledige wereld is, dat alles op TV niet echt is. Op 5-jarige leeftijd hoort Jack echter de waarheid, en plots is de wereld veel groter.
Room is door Jesse Gryson op 4 maart 2016 beoordeeld met een 9 / 10.
Zoals we nu weten won Larson een oscar voor haar vertolking, en het is zeker verdiend. Je voelt mee met de hartverscheurende keuzes die ze moet maken voor haar kind en haarzelf. Als kijker weet je zelf niet of wat ze doet de juiste keuze is; een vertolking gemarkeerd door verscheurdheid. Tremblay aan de andere kant is een fantastische tegenspeler. Vol overtuiging en met harde emotie gespeeld; de ruwe acteerprestaties maken deze film tot wat hij is.
Wat hiermee samengaat is uiteraard de sfeer. De kamer is zo klein, maar Joy weet Jack ervan te overtuigen dat dit de wereld is, volledig uit moederliefde. De cinematografie helpt hierbij: wijde open shots zorgen dat de ruimte veel groter lijkt. Met de kinderlijke stem van Jack op de achtergrond wanen we ons in een andere wereld; wij gaan als publiek in Room geloven. De personages zijn zo sterk geschreven dat de beperkte setting juist een bonus wordt; niet de verschrikkelijke waarheid staat centraal, maar er is vooral ruimte (pun intended) voor de relatie tussen Jack en Joy, wat zeer verfrissend en effectief bleek.
Realistisch, hard en emotioneel: geloof me, je voelt je helemaal niet goed na deze film, maar hij is het bekijken zeker waard.
Te zien op Netflix, Prime Video, Pathé Thuis, SkyShowtime en Viaplay
