Na de dood van hun vader erven OJ (Daniel Kaluuya) en Em (Keke Palmer) een ranch en het noodlijdende familiebedrijf. Een reeks UFO waarnemingen op het landgoed brengt hen op het idee om het fenomeen op beeld vast te leggen en een snelle duit te verdienen.
Nope is door Vince Christiaans op 16 augustus 2022 beoordeeld met een 8 / 10.
Jordan Peele blijft zich bewijzen als een toonaangevende maker van moderne mainstream horror. Na Get Out (2017) en Us (2019) trakteert de schrijver/regisseur ons wederom op een effectieve horrorfilm met een dubbele bodem. Waar menig ander griezelfestijn zich beperkt tot schrikeffecten en bloedspetters laat Peele zien dat het horrorgenre het best tot zijn recht komt als niet alleen je instinctieve angsten, maar ook je gedachten geprikkeld worden.
Nope verpakt een enorme hoeveelheid verhaal in iets meer dan twee uur speeltijd. Aan de oppervlakte draait de film om een UFO die het platteland onveilig maakt. Door deze simpele premisse te verrijken met interessante personages en achtergrondverhalen trekt Jordan Peele je steeds verder het scherm in, totdat je - net als de slachtoffers van de mensetende UFO - niets anders kunt doen dan je voorbereiden op wat er komen gaat.
‘Jordan Peele's regie slaagt erin om zelfs het cliché van de vliegende schotel eng te maken.’
Daarin is Peele allesbehalve genadig. Nope zit boordevol nachtmerrieachtige visuals en scenario's. Vooral kijkers die - net als deze recensent - een irrationele angst koesteren voor alles dat met de bekende grijze aliens en buitenaardse ontvoeringen te maken heeft mogen zich schrap zetten. Dat wil niet zeggen dat de gelukkigen zonder deze fobieën worden gespaard, want onder Peele's regie slaagt de film erin om zelfs het cliché van de vliegende schotel eng te maken.
De spanning wordt gebroken door de aanwezigheid van Keke Palmer als Em; wiens extraverte persoonlijkheid in schril contrast staat met haar stoïcijnse broer OJ. De broer-zus relatie wordt bevestigd door gebaren, woordjes en onuitgesproken gevoelens die ons ervan overtuigen dat het hier gaat om twee verschillende persoonlijkheden die uit hetzelfde nest komen.
Naast de bovengenoemde UFO wordt de film getekend door de aanwezigheid van de chimpansee Gordy. In een verrassende openingsscène worden we aan hem voorgesteld, terwijl hij zich met een bebloed gezicht tot de camera wendt. Zijn omgeving doet denken aan mierzoete sitcoms als ALF (1986) en Full House (1987). In dit geval is het de set van de fictieve tv-serie Gordy's Home; een plek waar iets vreselijk mis is gegaan. De toon is meteen gezet.
Met Nope wil Jordan Peele een punt maken over de menselijke dwang om zelfs de meest wilde elementen der natuur tot een schouwspel te maken dat kant-en-klaar aan het publiek kan worden verkocht. Het thema keert meerdere malen terug, waaronder in het werk van OJ. Als paardentrainer moet hij herhaaldelijk aan de Hollywood-typjes die hem inhuren uitleggen dat zijn dieren gevaarlijk en onvoorspelbaar kunnen zijn.
Daarnaast speelt een groot deel van de film zich af in een westernthemapark en als Amerikanen ergens trots op zijn is het wel hun cowboyverleden en de wijze waarop zij het 'wilde westen' getemd hebben. Dit thema komt tot een gruwelijk hoogtepunt wanneer de parkeigenaar - en voormalig kinderster uit Gordy's Home - Jupe (Steven Yeun) besluit de UFO uit te buiten als nieuwe attractie.
De wijze waarop Jupe zijn connectie met Gordy's Home exploiteert verraadt al dat hij zijn trauma op een twijfelachtige manier heeft verwerkt. De gek is zelfs zo slecht in het trekken van conclusies dat hij een verminkte Gordy's Home collega uitnodigt om het schouwspel bij te wonen. Voor Jupe is ook zij slechts een onderdeel van het decor; nog een spektakel voor zijn attractiepark.
Dat de show uitloopt op nog een tragedie is natuurlijk niet meer dan logisch, maar het onderstreept wederom Peele's stelling dat de mens maar beperkte controle kan uitoefenen op de natuur. Vanaf dit moment zet Nope vol in op horror. Een glimp van de binnenkant van de vliegende schotel en een scène waarin het letterlijk bloed regent maken een stevige indruk.
In de laatste akte switcht Jordan Peele van genre. Nu dat het mysterie rondom de UFO is onthuld verliest de film een deel van zijn spanning. Het doet denken aan de toonwijziging in de laatste helft van Steven Spielbergs Jaws (1975). Ook daar maakt horror plaats voor avontuur wanneer onze helden het heft in eigen handen nemen en op jacht gaan naar de witte haai.
Het is helaas deze climax waar Nope begint te struikelen. Niet alleen de spanning, maar ook het tempo zet een stap terug. Hierdoor duurt de confrontatie met de UFO - door OJ omgedoopt tot Jean Jacket - net iets te lang. Je zou kunnen stellen dat Nope met een sisser eindigt, maar de regie zorgt ervoor dat de film niet snel uit je geheugen verdwijnt. De intense visuals en de zorgvuldig opgebouwde thema's maken Nope tot nog een overwinning voor Jordan Peele.
Te zien op Prime Video, Pathé Thuis en SkyShowtime
