Vader Paul Hill (Hamish Linklater) creëert een wederopkomst in het geloof en onverklaarbare gebeurtenissen worden al snel bestempeld als een wonder van bovenaf. Echter heeft iedereen in deze kleinschalige gemeenschap wel wat te verbergen. Welke geheimen komen er als eerst aan het licht?
Midnight Mass is door Jordy Gomes op 15 oktober 2021 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Wederom flikt Mike Flanagan het weer. In mijn ogen is hij de beste regisseur binnen het moderne horrorgenre. Geen goedkope bangmakerij of een overbelading aan jumpscares komen in zijn werk voorbij. Hij produceert genuanceerde horror en begrijpt dat het genre hand-in-hand gaat met pijn, verdriet en drama. Deze combinatie zorgt ervoor dat al zijn films en series zoveel meer zijn dan wat de norm is. Dit zijn menselijke verhalen waarbij de angst voortkomt door het meeleven met sympathieke personages die je geen kwaad toewenst. Midnight Mass behoort ook in dit rijtje thuis.
Wat kan het geloof je bieden? Waarvoor kun je het gebruiken en tot wanneer blijft het gezond om je geloof uit te oefenen? Hoever kan je gaan voordat het overslaat en verandert in een gevaarlijke obsessie? De nieuwe Netflix miniserie behandelt dit soort thema's en toont op fascinerende wijze hoe de verschillende personages op het eiland hiermee omgaan - allemaal op eigenaardige manieren.
‘Midnight Mass biedt een deconstructie van het geloven (of niet geloven) in een hogere macht zoals God.’
Iedereen heeft een bepaald beeld van het geloof, of de andere kant, gelooft helemaal niet in God. Juist dit tweede wordt ook prominent in de serie uitgelicht. De twijfel in het goede dat God kan doen, aangezien er zoveel leed wordt veroorzaakt in de wereld waar Hij dan geen stokje voor steekt. Hoe kan iemand met een duister verleden zijn vertrouwen leggen in een God die nooit voor hem klaarstond in tijden van nood? Midnight Mass bevat veel van dit soort filosofische vraagstukken en beantwoord deze door de afleveringen heen beetje bij beetje. Dankzij de zware onderwerpen is het best veel wat er allemaal tegelijk op je afkomt, maar dit creëert ook een aangrijpende kijkervaring die nog lang na de aftiteling blijft rondspoken in je hoofd.
Wacht wel met oordelen tot je het eind hebt gezien, want in alle opzichten is dit een slow burn - wat inhoudt dat de serie langzaam te werk gaat met het opzetten van een geloofwaardige gemeenschap en karakterontwikkeling prioriteit heeft op de rest. Op momenten lijkt er weinig vooruitgang te komen in het plot, waardoor de traagheid voelbaar is. Gelukkig balanceert Midnight Mass dit door elke aflevering te voorzien van spanning, mysterie en een vleugje horror om zo je interesse te behouden. Je geduld wordt beloont wanneer we het mysterie ontrafelen en alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen. De climax is oprecht gewaagd te noemen.
Ook inhoudelijk gezien weet Mike Flanagan precies wat hij doet, overal is over nagedacht. Lange onafgebroken shots waardoor je, in the moment, aanwezig lijkt te zijn op locatie met de spelers. Intieme conversaties die steeds meer lagen onthullen van de gebroken persoonlijkheden binnen deze gemeenschap - allemaal geweldig gespeeld door een dijk van een cast. Grimmige en sfeervolle beelden dat het kleinschalige eiland beklemmend laat overkomen. En uiteraard gespannen momenten van horror. Steeds dat ene, verontrustende, beeld herhalen als trauma in iemand's slaap of in de duisternis van de nacht gloeiende ogen laten oplichten - altijd op de achtergrond, subtiel weggewerkt en hierdoor juist echt kippenvel-waardig.
Verder is het een vermelding waard dat, vanwege het plot en de grote invloed die God hierin speelt, de miniserie misschien minder zal aanspreken als je zelf ook weinig interesse hebt in onderwerpen met betrekking tot het geloof. Afgelopen projecten, The Haunting of Hill House (2018) & The Haunting of Bly Manor (2020), waren wat meer gericht op spookhuis verhalen en bevat misschien meer traditionele horror-elementen waar kijkers op afkomen. Ook ik kan eerlijk toegeven me meer aangetrokken te voelen naar bovengenoemde twee series dan zijn nieuwste werk.
Dit betekent niet dat we Midnight Mass afraden, in tegendeel, omdat de serie zo anders uitpakt dan zijn voorgangers valt hij aangenaam op. Dit is een hele nieuwe invalshoek dat een deconstructie biedt van het geloven (of niet geloven) in een hogere macht zoals God. Uniek vertelt door het horrorgenre te gebruiken als zijn voornaamste uitlaatklep. Hierdoor weet de miniserie genoeg indruk achter te laten voor een plek tussen mijn verrassingen van het jaar.
Te zien op Netflix
