In zijn poging sterfelijkheid te overwinnen lukt het Victor Frankenstein (Kenneth Branagh) om een wezen dat is gemaakt van dode lichaamsdelen tot leven te wekken. Hij is echter niet opgewassen tegen de gevolgen van zijn daad.
Mary Shelley’s Frankenstein is door Vince Christiaans op 18 april 2020 beoordeeld met een 7,5 / 10.
In 1992 verscheen Bram Stoker's Dracula. Deze hervertelling van het welbekende vampierenverhaal werd warm ontvangen door bioscoopbezoekers, maar regisseur Francis Ford Coppola had geen interesse in een vervolg. In plaats daarvan wilde hij nog een klassiek horrorverhaal terug tot leven brengen: Frankenstein.
Net als Dracula was Mary Shelley's boek uit 1818 al meerdere malen verfilmd, maar Coppola zag manieren om Frankenstein te voorzien van een serieuze remake. Dit keer droeg hij de regie over aan Kenneth Branagh; een Brit die naast zijn acteercarrière ook al twee Shakespeare-verfilmingen op zijn naam had staan.
‘In tegenstelling tot de monsters die hem voorgingen mag DeNiro meer dan alleen dreigend rond schuifelen en grommen.’
Branagh neemt ook de rol van Victor Frankenstein op zich, terwijl zijn creatie wordt gespeeld door Robert DeNiro. In tegenstelling tot de monsters die hem voorgingen mag DeNiro meer dan alleen dreigend rond schuifelen en grommen. Net als in het boek is Victors creatie in staat om zijn innerlijke pijn in woorden uit te drukken.
Mary Shelley's Frankenstein is een rusteloze film. Branagh vertelt zijn verhaal met verve, maar na twee uur aan melodrama en dreunende muziek ben je murw geslagen. De zeldzame momenten waarin de film afremt en zich richt op de romance tussen Victor en Elizabeth (Helena Bonham Carter) of de lotgevallen van het monster zijn daardoor meer dan welkom.
Nog een onderscheidend element van deze verfilming is hoe Frankensteins lugubere werk in beeld wordt gebracht. We zien o.a. hoe hij de lichaamsdelen bemachtigt en aan elkaar rijgt. Zelfs het creatieproces, waar sidderalen en liters baarmoedervocht aan te pas komen, wordt tot in de meest onsmakelijke details uitgebeeld.
Toch lukt het Mary Shelley's Frankenstein niet om de definitieve boekverfilming te worden. Daarvoor drukt Kenneth Branagh te zeer zijn persoonlijke stempel op het verhaal. Het maakt deze versie niet minder interessant, want het koortsachtige tempo past heel goed bij het obsessieve karakter van de Victor Frankenstein die Branagh probeert neer te zetten.
Evenals Bram Stoker's Dracula gaat Mary Shelley's Frankenstein dieper in op de filosofische achtergrond van het originele verhaal. Dit maakt de films tot een bijzonder tweeluik voor liefhebbers van gotische horror. Daarnaast zorgt Robert DeNiro's aangrijpende acteerwerk als Frankensteins eenzame creatie ervoor dat dit een memorabele hervertelling blijft.
