Het Franse stel Antoine en Olga runnen een biologische boerderij in een afgelegen streek in de noordwestelijke regio van Spanje. Daar staat de lokale bevolking niet om te springen en de pesterijen worden steeds erger.
Las Bestias is door Rick Schuttinga op 20 oktober 2022 beoordeeld met een 6,5 / 10.
De synopsis en trailer verkopen Las Bestias als een spannendere thriller dan de film uiteindelijk is. Dit is zonder meer een kwaliteitsfilm, maar een overtuigende thriller is het maar bij vlagen. Laat je hierin vooral niet misleiden door de muziek die groot aandeelhouder is in spanning creëren waar dat verder maar minimaal aanwezig is.
De schakeling tussen het Spaans en Frans van Antoine (Denis Ménochet) en Olga (Marina Foïs) is vloeiend. De twee hebben voor deze rol de Spaanse taal eigen gemaakt en dat klinkt behoorlijk indrukwekkend. Het echtpaar wordt als indringer gezien in een boerenregio in Galicië, een troosteloos en niet tot de verbeelding sprekend gebied waar de tijd decennia heeft stilgestaan. Alleen wanneer de zon over het heuvelachtige landschap glooit is de omgeving aantrekkelijk.
‘Alleen wanneer de zon over het heuvelachtige landschap glooit is de omgeving aantrekkelijk.’
Buren en broers Xan en Loren waar Antoine en Olga het mee aan de stok krijgen maken het wonen bepaald niet aantrekkelijker. De twee zijn angstaanjagend. Xan bepaalt alles en heeft niets te verliezen, Loren is simpel van geest en loopt zijn broer achterna: een gevaarlijke combinatie. De reden van de terreur van de broers wordt later in de film duidelijk en dan kun je hen toch geen ongelijk geven, al zijn hun acties en methodes onacceptabel. De filmtitel betekent The Beasts, wie dat zijn moge duidelijk zijn.
De ruzie tussen moeder Olga en haar jong volwassen dochter Marie is bikkelhard. De verwijten van Marie zijn overtrokken en respectloos, waarmee ze verandert in een betweterige en irritante Millennial. Het verweer van Olga is dan juist heel volwassen, waarmee Marina Foïs haar rol definitief neerzet als een sterke en zelfverzekerde vrouw.
Hoewel de handvol momenten echt wel spannend zijn trekt de film die spanningsboog niet door. Het is op en neer; energiek en alledaags. De tussenruimtes zijn te braaf en langdradig - de speelduur van bijna 2,5 uur is te lang. De dipjes breken de opbouwende flow van dreiging.
Te zien op Pathé Thuis en Sooner
