Po moet een opvolger kiezen die zijn titel als Drakenkrijger gaat overnemen, terwijl hij ondertussen De Kameleon moet stoppen in het terughalen van oude bekenden.
Kung Fu Panda 4 is door Jordy Gomes op 17 maart 2024 beoordeeld met een 6 / 10.
Kung Fu Panda (2008) was een welkome verrassing. Het vervolg uit 2011 richtte zich op de persoonlijke karakterontwikkeling van Po, terwijl Kung Fu Panda 3 (2016) een prachtige thematische afsluiting voor de trilogie bood. Nu, vele jaren later, komt DreamWorks met een vierde deel op de proppen, en deze film illustreert dat het soms beter is om een afgesloten franchise met rust te laten.
In de film geniet Po nog steeds van zijn leven als de Drakenkrijger. Maar Meester Shifu merkt op dat het tijd is om een nieuwe opvolger te kiezen, zodat Po de rol van spirituele leider op zich kan nemen. Tijdens zijn avontuur komt Po in contact met bandiet Zhen, die hem laat zien dat doorzettingsvermogen uit verschillende hoeken kan komen. Het verhaal volgt een voorspelbaar pad en biedt geen onverwachte wendingen; dit is ongetwijfeld de minst memorabele film uit de Kung Fu Panda-reeks.
‘In vergelijking met de hoogtepunten uit de trilogie voelt dit vierde deel toch een beetje aan als mosterd na de maaltijd.’
Dit vierde deel behandelt verandering, wat slim wordt weerspiegeld door de slechterik een kameleon te maken die van gedaante kan verwisselen. Ze wordt beschreven als de meest gevreesde vijand waar Po ooit mee te maken heeft gehad, maar achter deze uitspraak zit totaal geen kracht. De Kameleon heeft niet alleen een zwak achtergrondverhaal zonder logische basis, maar gedurende de hele film voert ze ook geen angstaanjagende daden uit. Je kunt herhaaldelijk benadrukken hoe gevaarlijk ze is, maar zonder dit daadwerkelijk te laten zien weet haar karakter niet te imponeren.
Ook de sluwe vijanden uit de eerdere films worden kort teruggebracht om de Kameleon te ondersteunen, maar de uitvoering hiervan is zeer onbevredigend. Het leidt nergens naar toe en voelt smakeloos aan, als een goedkope vorm van fanservice. Voor dit aspect waren veel meer mogelijkheden, zoals het terughalen van de stemacteurs en ze een actievere rol in het verhaal te laten spelen. Helaas kiest Kung Fu Panda 4 ervoor om hen zwijgende bijrollen te geven. Dit geldt niet alleen voor twee van de grote slechteriken uit de voorgaande delen, maar ook voor de Furious Five, wat onbegrijpelijk is. Mogelijk was deze keuze gemaakt om de productiekosten te verlagen, maar dit heeft duidelijk een negatief effect op de algehele kwaliteit van de film.
Hoewel er veel aspecten zijn die verbeterd kunnen worden, zijn er ook een aantal uitblinkers. De ondergrondse schuilplaats van de bandieten zit vol met kleurrijke bijpersonages, waaronder drie schattige konijnen die dol zijn op geweld. De meest komische momenten worden opnieuw geleverd door de twee vaders van Po, en ook de actiescènes blijven boeiend. Ten slotte is de animatie wonderschoon, zoals je gewend bent van de filmreeks, en de energieke stem van Jack Black maakt Po zelfs na al deze jaren nog steeds een fantastische protagonist.
Kung Fu Panda 4 slaagt er niet in de hoge standaard van zijn voorgangers te bereiken. Desalniettemin is het geen slechte film, eerder teleurstellend. Het is vooral meer van hetzelfde deze keer - het betoverende element ontbreekt en de potentie wordt niet volledig benut. Hierdoor vliegt het eindresultaat met gematigde vermakelijkheid aan je voorbij, maar in vergelijking met de hoogtepunten uit de trilogie voelt dit vierde deel toch een beetje aan als mosterd na de maaltijd.
Te zien op Pathé Thuis en SkyShowtime
