Nadat Annie haar moeder heeft begraven weet ze bij thuiskomst moeilijk houding te geven bij dit verlies. De relatie met haar moeder is weinig liefdevol geweest. Ondanks de breuk met haar moeder heeft ze haar in huis genomen om voor haar te zorgen toen haar ziekte hier om vroeg. Al gauw wordt duidelijk dat haar moeder nog niet klaar was op deze wereld.
Hereditary is door Jasper Kruithof op 15 juni 2018 beoordeeld met een 6 / 10.
Herenditary staat als een miniatuur-huisje. De film is met veel zorg en liefde in elkaar gezet, zoals Annie (Toni Collette) haar miniatuur-stillevens in de film creëert. Herenditary is prachtig geschoten en leunt veel op de solide Toni Collette en Gabriel Byrne.
Wanneer Annie opnieuw een groot verlies te verwerken krijgt, worden de verhoudingen binnen het gezin onder spanning gezet. De sterke dialogen die volgen zijn indrukwekkend, waarbij Alex Wolff als Peter tussen Collette en Byrna prima mee kan. Hierdoor verveelt de film niet, maar kan deze ook nooit echt boeien. Het kabbelt voort naar een gemakkelijk einde. Het einde welke behalve vergezocht ook onbevredigend aanvoelt.
Technisch is er weinig aan te merken op Herenditary. Ari Aster legt zorgvuldig een puzzel uit, welke je uitnodigt na te denken hoe het verhaal zich zal ontvouwen. In de ruim twee uur(!) durende film neemt Aster zoveel tijd voor de opbouw, waardoor het einde gehaast en onsamenhangend overkomt. Hij lijkt hier letterlijk in tijdnood te komen.
Herenditary is uiterst sfeervol, onderhoudend en doet wat je van een horror verwacht. Het verhaal is jammergenoeg te onsamenhangend om diepe indruk te maken.
Te zien op Pathé Thuis en Videoland
