Michael Myers leek verslagen te zijn en werd afgebrand in huis, maar niks is minder waar. Laurie Strode (Jamie Lee Curtis) en andere overlevenden van het incident uit 1978 proberen de inwoners van Haddonfield samen te brengen om een menigte te vormen zodat ze voor eens en altijd met het kwaad kunnen afrekenen.
Halloween Kills is door Jordy Gomes op 26 oktober 2021 beoordeeld met een 6,5 / 10.
Wat hou ik toch van Halloween. Niet alleen de feestdag, maar in dit geval bedoel ik ook de gelijknamige filmfranchise met Michael Myers (mijn favoriete moordenaar binnen het 'slasher' genre) in de hoofdrol. Toen Halloween (2018) werd aangekondigd als een direct vervolg op John Carpenter's klassieker uit 1978 was ik sceptisch, maar na afloop enorm tevreden met het eindresultaat en enthousiast voor de toekomst. Geen enkele andere film in de franchise kwam naar mijn mening zo dicht in de buurt van de sfeer uit het origineel. Halloween Kills doet onwijs hard zijn best om zijn voorganger te evenaren, maar helaas lijdt de film het meest door het middenstuk te zijn in een trilogie.
Laten we positief beginnen. Een voordeel van Kills is dat we meteen van start kunnen gaan zonder teveel verhaalopbouw. We beginnen met een goed nagemaakte flashback van Halloween (1978) dat ons meer achtergrondinformatie geeft over hoe Michael die avond werd opgepakt door de autoriteiten. Hierna is het volle kracht vooruit. De film speelt zich enkele minuten later af op dezelfde Halloween avond van 2018 en het duurt niet lang voordat Michael zijn eerste slachtoffer claimt. Als je fan bent van bloederig geweld dan zit je met Halloween Kills helemaal goed. De film doet zijn titel eer aan. Michael is duidelijk kwaad en zaait dood en verderf door de stad. Hij is niet te stoppen en nog nooit eerder zo meedogenloos geweest.
‘Het draait hier echt om zoveel mogelijk slachtoffers maken en op de meest gruwelijke manieren moorden in beeld brengen.’
Dit brengt veel gave moorden met zich mee, maar een deel van de subtiliteit van zijn voorganger gaat hierdoor ook verloren. In mijn ogen wordt de spannende sfeer mede gecreëerd door Michael geduldig te zien stalken en jagen op zijn prooi. Een element dat hier helaas weinig focus krijgt. Het draait hier echt om zoveel mogelijk slachtoffers maken en op de meest gruwelijke manieren moorden in beeld brengen. Begrijp me niet verkeerd, dit is zeer vermakelijk om naar te kijken, maar het kat-en-muisspel tussen monster en mens had naar mijn mening meer belicht mogen worden. De laatste confrontatie tussen Michael & Laurie in de vorige film is het perfecte voorbeeld hoe je dit sterk uitvoert.
Over Laurie gesproken, hier zien we de problemen met het middenstuk van een trilogie ontstaan. Jamie Lee Curtis is wederom goed in de paar scènes die ze krijgt, maar heeft vrijwel niks te doen. Ze heeft een kleine bijrol en wordt naar de zijlijn verplaatst omdat ze haar willen bewaren voor de grote finale in Halloween Ends (2022). Ook andere, nieuw geïntroduceerde verhaalelementen worden vervolgens niet opgelost aan het eind van de film waardoor de climax mij met een onbevredigend gevoel achterlaat. Het laatste deel moet zich een aantal jaar later afspelen dan Halloween Kills. Vanwege deze keus had de film best extra moeite kunnen doen om alle verhaallijnen samen te brengen tot een meer concluderend einde.
Het blijft lastig om zo'n incompleet middenstuk te beoordelen, want er bestaat een kans dat de film beter wordt wanneer we zien hoe de trilogie afsluit. Hoe het er nu voor staat leeft Halloween Kills minstens de belofte van zijn naam na. Dit is Michael's film en hij is uit op wraak in de vorm van bloed. Zijn ravage door Haddonfield wordt ondersteunt door de fantastische soundtrack van John Carpenter, wiens muziek altijd verantwoordelijk is voor het tot leven brengen van de Halloween stemming. Hopelijk eindigt Halloween Ends (2022) met een hoogtepunt dat niet alleen functioneert als een definitieve ontknoping, maar tegelijkertijd ook zijn werk doet in het omhoog brengen van de kwaliteit van dit middelste deel.
Te zien op Prime Video en Pathé Thuis
