Een controlerende, manipulatieve vader heeft zijn drie volwassen kinderen opgesloten in een soort van eeuwige kindertijd in hun kleine stukje paradijs.
Dogtooth is door Rick Schuttinga op 12 januari 2022 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Als groot fan van de bevreemdende werelden van regisseur Yorgos Lanthimos werd het tijd om te ontdekken waar het allemaal begon: Dogtooth. Deze film zorgde er in 2009 voor dat de Griek internationaal opviel, waarna hij in het Engels verder ging en The Lobster (2015), The Killing of a Sacred Deer (2017) en The Favourite (2018) maakte.
Lanthimos creëert alternatieve werelden in de echte wereld. Je ziet veel gelijkenissen en tegelijkertijd voelt het zo anders. Dogtooth past in het genoemde rijtje, of beter gezegd: deze film legde de basis voor de rest.
‘Normaal is immers wat volgens je eigen maatstaven normaal is.’
De familieleden - vader, moeder, oudere zus, broer en jongere zus - spelen allemaal vreemde spelletjes die onbekend voorkomen, waarvan je de regels niet kent en de lol niet snapt. Zoals bij een verdoving kijken wie het eerst wakker wordt of met zelfverminking het uithoudingsvermogen testen. Het is vernedering onderling en over en weer - al zien zij dat zelf niet zo, want normaal is immers wat volgens je eigen maatstaven normaal is.
Dogtooth speelt met perceptie. Neem vliegtuigen, ze lijken klein in de lucht, dus wanneer een miniatuur vliegtuigje in de tuin stort is dat volkomen logisch.
Omdat ze hun kinderen zo min mogelijk willen laten weten over de boze buitenwereld verzinnen de ouders betekenissen voor woorden wanneer de kinderen zich afvragen wat het betekent. De uitleg slaat natuurlijk nergens op, wat leidt tot grappige taferelen. Humor is sowieso belangrijk in Dogtooth, juist door al het vreemds wat voorbij komt.
Het stoeien tussen broer en zus is hilarisch. Stickers als beloning versterkt het kinderlijke voorkomen van de jong-volwassenen. De incestueuze seks is zwaar ongemakkelijk. En soms is de film explosief, zoals bij de straf met de videoband.
Dogtooth legt lang niet alles uit en laat veel onbeantwoord. Dit is dan ook meer een mysterie waarbij je mag meekijken dan een verhaal wat haar kijkers wilt onderwijzen. Het einde is tof - over explosief gesproken - tot de slotscène, die is door het open einde wat flauw.
Te zien op Pathé Thuis