Desperate Living

1977

7
Recensie Desperate Living (1977)

Peggy en haar huishoudster Grizelda moeten vluchten naar Mortville nadat ze Peggy's man hebben vermoord.

Desperate Living is door op 19 juni 2023 beoordeeld met een 7 / 10.

Na Pink Flamingos en Female Trouble sluit John Waters zijn 'Trash Trilogy' af met Desperate Living. De films worden technisch steeds beter en dat geldt zéker ook voor de vuiligheid die de Pope of Trash over zijn kijkers heen stort. Desperate Living is vele malen grover, schokkender en viezer dan Pink Flamingos - erg dus.

Dit keer strijdt Waters tegen het fascisme - én de goede smaak met deze weerzinwekkendste film uit zijn oeuvre. In Mortville vinden moordenaars een veilig onderkomen, weg van de samenleving maar onder het juk van Queen Carlotta (Edith Massey).

‘Als dit niet Waters' grofste is welke dan wel?’

Grappige flashbacks tonen redenen waarom mensen zijn gevlucht naar de 'dodenstad': niets meer dan een kampement in het bos, hutten gebouwd van schroot die al instorten bij een zachte bries. In dat wanhopige dorpje is het leven ellendig. Desperate Living lijkt soms op een basisschool musical, maar dan níet geschikt voor kinderen.

Divine speelde tijdens de opnames in een toneelstuk waardoor dit de enige film is van Waters zonder zijn muze voordat ze in 1988 overlijdt. Alle andere Dreamlanders draven weer op, waarvan Mink Stole (naast Massey) een prachtrol neerzet.

Net als in Female Trouble worden dialogen geschreeuwd en dat begint al bij de openingsscène met de verknipte Peggy Gravel (Stole). Desperate Living zit hoog in de energie, van begin tot eind. Een beetje vermoeiend wordt het wel. Verder groezelige muziek, veel onfunctioneel bloot en ladingen smerigheid.

Desperate Living is de moeilijkste film van John Waters. Je voelt je vies en ongemakkelijk. Het is geen fijne filmervaring en juist dat is de intentie. Als dit niet Waters' grofste is welke dan wel? Er komt zoveel aanstootgevends voorbij dat een opsomming daarvan de hele film zou omschrijven. Laat dit een waarschuwing zijn voor iedereen die even achteloos besluit Desperate Living aan te zetten voor een leuke filmavond.

Plus- & minpunten

Samengevat de plus- en minpunten van Desperate Living:

Pluspunten Desperate Living

Trash Trilogy, Veel vuiligheid, Tegen de goede smaak, Weerzinwekkend, Mortville, Queen Carlotta (Edith Massey), Grappig, De intentie is geslaagd, Veel aanstootgevends

Minpunten Desperate Living

Het vele geschreeuw wordt wat vermoeiend, Je voelt je vies en ongemakkelijk

Nuttige recensie

2 / 2 personen vinden deze recensie van Desperate Living nuttig. Vind jij deze recensie nuttig?

Ja, vind ik nuttig
Nee, vind ik niet nuttig
Andere komedies