De jonge notaris Jonathan Harker (Keanu Reeves) wordt naar Transsylvanië gestuurd om zijn cliënt, de oude Graaf Dracula (Gary Oldman), bij te staan tijdens zijn verhuizing naar Londen. Al snel komt hij erachter dat Dracula kwade bedoelingen heeft.
Bram Stoker’s Dracula is door Vince Christiaans op 17 april 2020 beoordeeld met een 7 / 10.
Als de naam Dracula valt heeft iedereen wel een idee over wie het gaat. Een stijlvolle man met een bleke huid, zwarte cape en twee scherpe hoektanden. Dat beeld is ontstaan door de succesvolle filmklassiekers met o.a. Béla Lugosi en Christopher Lee in de rol van de bloedbeluste graaf.
In de vroege jaren negentig was Dracula lang niet meer zo angstaanjagend. Het publiek was al meer dan 50 jaar blootgesteld aan films, series, cartoons en stripboeken waarin zijn klassieke image werd herkauwd. Reden genoeg voor The Godfather-regisseur Francis Ford Coppola om terug te keren naar Bram Stokers originele verhaal uit 1897.
Daarnaast liet Coppola zich inspireren door de historische Vlad de Spietser, wiens bloederige daden ook Stokers fantasie op gang brachten. Deze elementen geven ons een beter idee van Dracula's verleden en zijn verlangens. Volgens Coppola is deze vampier niet alleen een monster, maar ook een tragische antiheld.
De titelrol wordt vervuld door Gary Oldman, die zich door dikke lagen make-up en een nog dikker accent heen moet worstelen om zijn graaf van leven te voorzien. Dankzij het centrale liefdesverhaal rond Dracula en zijn gereïncarneerde geliefde (Winona Ryder) lukt het Oldman aardig om de menselijke kant van de vampier te belichten.
Hoewel de film bol staat van theatraal acteerwerk blijft Keanu Reeves een bittere teleurstelling. De jonge acteur is niet op zijn gemak als de gereserveerde Jonathan Harker en zijn Britse accent maakt Reeves alleen maar ongeloofwaardiger. Dit terwijl Anthony Hopkins zichtbaar geniet van zijn rol als de manische vampierjager Van Helsing.
Coppola besteedt de meeste aandacht aan het creëren van een sprookjesachtige sfeer. Hiervoor maakt hij gebruikt van antieke trucage uit de begindagen van de filmindustrie. Deze keuze zorgt ervoor dat Coppola's film barst van de dramatische beelden, die allemaal een gevoel van onbehagen oproepen.
Door deze ambitieuze aanpak doet het pijn om toe te geven dat Bram Stoker's Dracula niet werkt als meer dan een sferisch experiment. De gotische romance van het verhaal is altijd zichtbaar, maar nooit voelbaar. Je wordt nooit helemaal meegezogen in het verhaal, waardoor alle magische beelden langs fladderen zonder ooit je ziel te raken.
Te zien op Pathé Thuis
