Een vurige one night stand leidt tot een obsessieve relatie. Een Australische fotojournalist zit de volgende ochtend opgesloten in het appartement van een Berlijnse jongeman.
Berlin Syndrome is door Rick Schuttinga op 15 april 2017 beoordeeld met een 5 / 10.
Een jonge vrouw komt er na een one night stand achter dat haar bedpartner geen sleutel heeft achtergelaten, maar wel alles op slot heeft gedaan. Is het opzet of stom toeval? Berlin Syndrome begint sterk. Maar de gebeurtenissen die volgen kruipen niet onder je huid. De acties en reacties zijn zo vaag, dat dit afstand creëert tussen film en kijker. Je kunt je met geen mogelijkheid voorstellen dat een normaal mens zo reageert op de getoonde situatie.
‘Berlin Syndrome is met zijn 2 uur véél te lang.’
Het is verrassend te noemen dat de trailer zo krachtig is; vol actie en spanning. Maar waarom komt dat in de film niet tot uiting? Het antwoord is: speelduur, Berlin Syndrome is met zijn 2 uur véél te lang. De spannende momenten zijn verspreidt waardoor de aandacht tussenin verslapt. Zelfs de akelige achtergrond van de Berlijnse jongeman geeft de film geen boost. Daarnaast bevat het slot te veel ergernissen over het dan wel of niet oplossen van het verhaal.
Personages Clare en Andi missen kracht; je bent niet voor of tegen hen, en dat is toch wel een essentieel onderdeel. Uiteindelijk is Berlin Syndrome niets meer dan een saaie thriller.
