Het is goed zoeken naar Nederlandse namen op de aftiteling van menig grote film. Naast Paul Verhoeven en Rutger Hauer, nog steeds de helderste sterren aan onze Hollandse filmhemel, is het maar een handvol Nederlandse filmmakers gelukt een geslaagde Hollywoodcarrière te hebben. Met Babygirl laat regisseur Halina Reijn zien: she is here to stay.
Babygirl is door Leander den Boer op 30 december 2024 beoordeeld met een 9 / 10.
De film van Reijn heeft de afgelopen maanden flinke reuring veroorzaakt op prestigieuze filmfestivals. Dat heeft vooral te maken met de gevoelige materie en de pikante onderwerpen die ze hiermee aansnijdt. In Babygirl, waarvoor Reijn zowel het verhaal schreef als de regie op zich nam, speelt Nicole Kidman de vrouwelijke CEO Romy. Ze wordt gezien als rolmodel en iedereen in haar omgeving kijkt naar haar op. Romy heeft een bijna robotachtige routine om te voldoen aan de torenhoge verwachtingen. Ze slaagt er vrijwel feilloos in een perfecte moeder te zijn voor haar twee tienerkinderen en een voorbeeldige vrouw voor haar echtgenoot (Antonio Banderas).
Romy wordt door iedereen om haar heen bewonderd en ook een tikkeltje gevreesd, maar bij haar eigendunk blijft het steken. Ze heeft op seksueel terrein gevoelens die ze haar hele leven heeft onderdrukt en geweigerd heeft te onderzoeken. Die onderdrukking is niet houdbaar, vooral omdat haar echtgenoot haar seksueel niet weet te bevredigen. Niet voor niets opent de film met een neporgasme. Ze zoekt een toevluchtsoord in een sadomasochistische affaire met een stagiair Samuel (Harris Dickinson) waarin macht centraal staat.
‘Halina Reijn toont met Babygirl dat ze haar plek in Hollywood heeft veroverd.’
In het grandioze Babygirl speelt Reijn bewust met machtsposities, genders en verwachtingen die daarbij gepaard gaan. Om machtsposities te onderzoeken worden ze op hun kop gezet. Nicole Kidman speelt een krachtige vrouw die seksueel júist vernederd wil worden. Het zou niet feministisch zijn om die gedachten te hebben, zo denkt ze, maar tóch heeft ze die. Ze is een goede moeder die haar familie lief heeft, maar ze zet óók haar hele privéleven op het spel door haar fantasieën te ondervinden en een affaire aan te gaan. Babygirl gaat in de eerste plaats over Romy's reis naar acceptatie van zichzelf en de gedachten die zij nou eenmaal heeft.
De gedachten van Romy hebben een nog complexere dimensie gekregen na #MeToo. In een tijd waarin verlangens openlijker worden uitgesproken en grenzen duidelijker worden gesteld, voelt de film dan ook extreem bijdetijds. Reijn geeft commentaar op machtsstructuren, consent en nog steeds bestaande seksuele percepties. Ze snijdt op geslaagde wijze taboes aan. Dat wil niet zeggen dat de film vanwege de gevoelige materie een bloedserieuze ondertoon heeft. Babygirl zit ook vol humor. Romy en Samuel zien immers zelf ook de absurditeit in van hun verhouding. Beiden betreden ze onbekend terrein door de affaire aan te gaan.
Zonder het sublieme acteerwerk van Nicole Kidman zou Babygirl niet het overtuigende succes zijn geweest dat het is geworden. Ze speelt een complex personage, waarbij we ons moeten kunnen inleven in de keuzes die ze maakt. Romy heeft immers alles te verliezen door de affaire aan te gaan. Kidman weet een innemend personage neer te zetten en je begrijpt als kijker haar keuze om het gevaarlijke avontuur aan te gaan. Ze wordt met recht vaak genoemd als een van de kanshebbers voor de Oscar voor beste actrice.
Ook haar tegenspeler Harris Dickinson zet als de mysterieuze stagiair Samuel een fraai staaltje acteerwerk neer. Met een zekere nonchalance en gemakzucht gaat hij de affaire aan, maar ook hij zet regelmatig zijn vraagtekens bij hun pikante verhouding. De machtspositie van Romy en het leeftijdsverschil roept zichtbaar vragen bij hem op, maar hij laat zich tegelijkertijd soms iets te veel meeslepen in het machtsspelletje. Zo zien we in beide personages een tweestrijd. Twee gevoelens kunnen immers tegelijk aanwezig zijn.
Halina Reijn toont met Babygirl dat ze haar plek in Hollywood heeft veroverd, met een prikkelend en eigentijds verhaal over macht, seksualiteit en zelfacceptatie. Kidman schittert als de complexe Romy en de film weet zowel taboes te doorbreken als actuele thema's rond consent en genderrollen te onderzoeken. Met humor, sterke dialogen en subliem acteerwerk weet Reijn een gelaagd drama te presenteren dat zowel uitdagend als toegankelijk is.
Nu in de Nederlandse bioscopen
