Vlak nadat Evelyn en haar drie kinderen het monster vermoord hebben (zie A Quiet Place (2018)) en terwijl hun schuur in brand staat, besluiten ze veiliger oorden op te zoeken. Ze komen terecht bij Emmett, een oude vriend van op de honkbal. Als Regan een signaal opvangt en op zoek gaat naar de oorsprong, gaat Emmett haar achterna, terwijl Evelyn achterblijft met Marcus en de kleine Beau.
A Quiet Place Part II is door Kurt Velghe op 30 juni 2021 beoordeeld met een 9,5 / 10.
John Krasinski liet met het origineel al zien dat hij veel meer is dan schlemiel Jim uit The Office. Hij schreef een scenario, vroeg aan zijn vrouw (Emily Blunt) om mee te spelen en regisseerde één van de beste horrorfilms van de laatste twintig jaar. De insteek was dan ook bijzonder origineel. De monsters in de film zijn blind en hebben een uitermate goed ontwikkeld gehoor. Alleen de stilste mensen kunnen overleven. Het inventief gebruik van geluid of, beter nog, geen geluid zorgde voor één van de meest beklijvende bioscoopervaringen ooit. Mensen durfden zelfs geen zak chips opentrekken tijdens de film. In deel twee breidt hij de wereld uit en introduceert nieuwe personages. Maar ook nu speelt de geluidsband een hele grote rol.
De allereerste scène, eigenlijk een flashback naar wat er gebeurde op dag 1, de dag dat de monsters op aarde belandden, is een meesterlijk staaltje regie en spanningsopbouw. En die toon zet hij verder doorheen de film. De spanning is, net zoals in de eerste film, bijna constant voelbaar. Ieder geluid wordt afgestraft. Ook het slimme schakelen tussen twee locaties verhoogt de spanning, omdat hij telkens opnieuw wegsnijdt op het ogenblik dat er iets staat te gebeuren.
Krasinski zelf, die in het origineel papa Lee speelde, komt enkel nog voor in de proloog. Hij moest dus op zoek naar een waardige vervanger om Blunt tegengewicht te geven. In Cillian Murphy vond hij een meer dan geschikte kandidaat. Murphy is altijd goed en speelt een compleet ander type dan Krasinski.
Hij is er bovendien in geslaagd om een geloofwaardige post-apocalyptische wereld te creëren, waar alles verwoest is door de monsters en hier en daar zie je ook overblijfselen van de vele menselijke slachtoffers. Bovendien introduceert hij ook andere personages, waar het, net zoals in The Walking Dead, moeilijk inschatten is wat nu precies hun bedoelingen zijn. Kortom, een super spannende en efficiënte masterclass in spanningsopbouw met een duurtijd van iets meer dan 90 minuten. Je krijgt bijna geen tijd om te ademen. Een absolute aanrader in het genre, als je ‘t mij vraagt.
Te zien op Netflix, Pathé Thuis en SkyShowtime
