Sam, een terminaal zieke vrouw, probeert te overleven op de eerste dag van een buitenaardse invasie in een verwoest New York, samen met de jonge Eric, een Britse rechtenstudent. Hun strijd om stil te blijven in een stad vol geluid biedt zowel spanning als emotionele diepgang.
A Quiet Place: Day One is door Kurt Velghe op 3 juli 2024 beoordeeld met een 8 / 10.
Een indrukwekkende aanvulling op de A Quiet Place-franchise, die boeit door sterke acteerprestaties en een diep menselijke verhaallijn. Het verlaten van de eerdere hoofdpersonages biedt een frisse kijk zonder de kern van de serie te verliezen.
A Quiet Place: Day One voegt een nieuwe dimensie toe aan de geliefde horrorfranchise door de focus te verleggen naar de allereerste dag van de invasie. Sam (Lupita Nyong'o), die worstelt met terminale kanker, staat centraal in deze overlevingstocht door een verwoest New York. Samen met de jonge jurist Eric (Joseph Quinn) vormt ze een onwaarschijnlijk duo dat zich door de chaos en stilte heen beweegt. De keuze om het verhaal vanuit het perspectief van een terminaal zieke vrouw te vertellen, geeft een extra laag van urgentie en emotie aan de film.
‘De kijker weet evenveel als de personages, wat de spanning en het angstgevoel alleen maar vergroot.’
De verwoeste stedelijke omgeving, meesterlijk vastgelegd door productieontwerper Simon Bowles en cinematograaf Pat Scola, versterkt de spanning. Elke scène is doordrenkt met een constante dreiging, waarbij elk geluidssignaal de dood kan betekenen. Dit contrast tussen de levendige stad en de allesomvattende stilte creëert een unieke setting die zowel angstaanjagend als fascinerend is.
Lupita Nyong'o schittert in haar rol als Sam. Haar vermogen om diepgaande emoties over te brengen zonder veel dialoog is bewonderenswaardig en voegt een intense menselijke dimensie toe aan de horror. Joseph Quinn biedt een uitstekende ondersteuning als Eric, en hun chemie maakt de kijkervaring des te meeslepender. De relatie tussen Sam en Eric, die in eerste instantie gebaseerd is op pure overlevingsangst, ontwikkelt zich tot een ontroerende band die centraal staat in het verhaal.
Michael Sarnoski's regie voegt een nieuwe gevoeligheid en diepgang toe aan de serie. Zijn aanpak van de intieme momenten werkt beter dan de grootschalige actiescènes, maar hij slaagt erin om beide elementen naadloos te integreren. De film balanceert perfect tussen emotionele momenten en adembenemende spanning, wat resulteert in een meeslepende en bevredigende kijkervaring.
Hier en daar komt de kritiek dat een aantal zaken niet uitgelegd worden, maar dat is wat deze filmreeks juist zo sterk maakt. De kijker weet evenveel als de personages, wat de spanning en het angstgevoel alleen maar vergroot.
Te zien op Pathé Thuis
