Detective Hercule Poirot (Kenneth Branagh) geniet van een welverdiend pensioen in het naoorlogse Venetië. Zijn rust wordt verstoord wanneer een bevriend auteur (Tina Fey) hem uitnodigt voor een seance onder leiding van het spiritueel medium Joyce Reynolds (Michelle Yeoh).
A Haunting in Venice is door Vince Christiaans op 14 september 2023 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Inmiddels kunnen we slechts één conclusie trekken: acteur/regisseur Kenneth Branagh heeft het ontzettend naar zijn zin tijdens het maken van zijn Poirot-films. Gelukkig hoeft hij zich geen zorgen te maken dat de put opdroogt, want Agatha Christie heeft maar liefst 33 boeken, 2 toneelstukken en ruim 50 korte verhalen over de Belgische speurneus geschreven. Na Murder on the Orient Express (2017) en Death on the Nile (2022) richt Branagh zijn pijlen dit keer op één van Christie's minder bekende mysteries.
A Haunting in Venice is een verfilming van het verhaal Hallowe'en Party uit 1969. Terwijl het origineel zich afspeelt in Engeland kiezen de filmmakers voor het elegante Venetië. Opnieuw maakt Branagh gebruik van een gedegen cast. De namen zijn dit keer minder befaamd dan voorheen - alleen Tina Fey, Jamie Dornan, Kelly Reilly en Michelle Yeoh zijn ware publiekstrekkers - maar dat doet niets af aan de kwaliteit van de ondersteunende spelers. A Haunting in Venice is vooral bezig met het creëren van een drukkende sfeer en legt de nadruk veel meer op locatie en acteerwerk dan starpower.
‘De Poirot-films behoren tot de cinematische tegenhanger van comfortfood, met Branagh als de chef die ons met plezier een nieuwe portie opdient.’
Naast Branagh's Poirot is de grootste aandachtstrekker comédienne Tina Fey als Ariadne Oliver; een personage dat door Agatha Christie werd uitgevonden om zichzelf op de hak te nemen. Oliver heeft - net als Christie - een haat-liefdesrelatie met haar meest bekende creatie. Ze schrijft namelijk boeken over een detective die opvallende gelijkenissen vertoont met Hercule Poirot. De film put wat humor uit de vraag of Oliver werd geïnspireerd door Hercule of andersom. Natuurlijk is de suggestie dat hij zijn excentriciteiten heeft afgekeken van een fictieve detective voor Poirot een belediging van enorme proporties.
Oliver is degene die het plot in gang zet door de ingekakte Hercule Poirot uit te nodigen voor een seance. Het ritueel is op verzoek van zangeres Rowena Drake (Kelly Reilly) die hoopt dat het medium Joyce Reynolds (Michelle Yeoh) contact kan krijgen met haar overleden dochter. Natuurlijk nemen de zaken een dodelijke wending en al gauw zitten alle aanwezigen opgesloten in een Venetiaanse villa met een spookachtig verleden. Alle ingrediënten voor een klassieke thriller zijn verzameld en Branagh grijpt zijn kans om er een lekker claustrofobische spookhuisfilm van te maken.
Hier en daar neemt A Haunting in Venice een paranormale wending, maar toch blijft Poirot's snor het meest bovennatuurlijke element in de film. Hoewel het formaat dit keer minder indrukwekkend is dan in Murder on the Orient Express blijft zijn neuswarmer een mysterie op zich. Het lijkt wel een dubbeldekker, alsof er twee fopsnorren op elkaar zijn geplakt... Bijna even extravagant als Poirot's gezichtsbeharing is de ontrafeling van het plot. Alle puzzelstukjes vallen op hun plek, maar de complexiteit van de misdaad is van zo'n hoog niveau dat het alleen met behulp van een bovennatuurlijke kracht voor elkaar te krijgen is.
Gelukkig heeft Kenneth Branagh zich niet laten verleiden tot een overtreffende trap. In plaats daarvan maakt hij zijn derde Poirot-film juist kleiner. Hij vertrouwt op zijn regie en castkeuze om ook van A Haunting in Venice weer een geslaagde thriller te maken. Natuurlijk levert Agatha Christie's ijzersterke formule ook een essentiële bijdrage aan dit succes. Zodoende behoren de nieuwe Poirot-films tot de cinematische tegenhanger van comfortfood, met Kenneth Branagh als de chef die ons met plezier een nieuwe portie opdient. Wat mij betreft mag Branagh ons nog heel wat jaartjes trakteren op zijn weelderige thrillers.
Te zien op Pathé Thuis
