Nadat hij voor de zoveelste keer total-loss van het circuit gaat komt Jim Douglas (Dean Jones) in het bezit van een eigenwijze Volkswagen kever, waarmee hij als coureur races begint te winnen. Terwijl Douglas geen erkenning geeft aan het bewustzijn van zijn nieuwe auto poogt rivaal en vorige eigenaar Mr. Thorndyke (David Tomlinson) dit duo te saboteren, zo niet de auto terug te kapen.
The Love Bug is door Phil Haar op 3 januari 2024 beoordeeld met een 6,5 / 10.
Dit is een zeer nostalgische film om terug te kijken maar niet zo zeer omdat hij zo fundamenteel goed in elkaar steekt. In tegendeel, het is vooral gênant om mensen te zien juichen of in het ergste geval zelf te juichen voor een magische kever, al is het soms zodanig meeslepend dat je jezelf even moet herpakken. Naar mate de film langer doorgaat neemt dat ook alleen maar intensere vormen aan, waar je op een gegeven moment je je toch gek betrokken voelt bij de toekomst van een Volkswagen. In een zekere zin betekent dit dat de auto zelf een grote rol speelt in deze film, simpel gezegd is dit een film over een anthropomorphische auto, die later door Douglas' monteur Tennessee (Buddy Hackett) wordt gedoopt tot Herbie. Zelf heeft hij voor een auto een behoorlijk aanwezige persoonlijkheid, aan zijn acties en zijn lichaamstaal (lees: carrosserie-taal) kan je opmerken dat het een energiek figuur is, koppig, opvliegerig, snel op zijn teentjes getrapt, gevoelig en speels. Zijn karakter is zodanig kinderlijk dat je soms het idee krijgt dat Douglas een vaderrol voor de auto gaat innemen.
‘De enige manier waarop dit erger zou kunnen is als je Lindsay Lohan eraan toe zou voegen.’
Als hoofdpersoon is Douglas eigenlijk niks bijzonders, gewoon een straight man tegenspeler voor een auto, zelfs zijn momenten van introspectie zijn niks opmerkelijks en het is oprecht heel moeilijk om uit te sluiten of dat nou helemaal komt omdat het maar gaat om een auto, maar hij is op z'n minst charismatisch. Hij heeft moeite met erkenning geven aan het bewustzijn van zijn auto en legt de eer van alle overwinningen geheel bij zichzelf. Daarentegen heb je Buddy Hackett die als de maffe monteur vanaf moment één waanideeën heeft over Herbie en alles koppelt aan oosters spiritualisme, hij is direct veel interessanter. De rijke snob Mr. Thorndyke, die een soort Dick Dastardly rol aanneemt, is met name in de slapstick momenten enorm hilarisch, als hij begint te schreeuwen is het moeilijk om dit niet amusant te vinden. Herbie probeert Jim te koppelen aan Thorndyke's assistente Carole (Michele), zij is met name geschreven om 'een vrouw' te spelen, met name door ze samen te ontvoeren voor een date en noem maar op wat voor wilde taferelen. Hun liefdesverhouding is dan ook vooral gedateerd door de simpliciteit van de tijdsgeest en je zal geen enkel moment oprecht enthousiasme kunnen opwekken voor deze twee om bij elkaar te belanden, maar het is ook maar een kinderfilm en kinderen hoeven deze complexe verhoudingen ook niet goed te begrijpen. In elk geval, dat zou je zeggen totdat je wordt geconfronteerd met de volwassenere thema's, de film speelt zich immers af in San Francisco in de jaren '60. Daarmee heeft deze film een enorm hippie-likje over zich heen, met referenties naar drugsgebruik. Ook worden we later in de film geïntroduceerd aan drankmisbruik en een zelfmoordpoging, er is genoeg voor het hele gezin zou je zeggen.
Voor zover de special effects gaan is deze film eigenlijk best vooruitstrevend voor zijn tijd, buiten de hoge afhankelijkheid van blue-screens is de set design van hoge kwaliteit, de film-noir aura rond het einde van de tweede akte maakt nog altijd indruk. Met name de races zijn visueel aangrijpend, vooral als de Wacky Races taferelen starten en Herbie of andere racers door Thorndyke gesaboteerd worden. Dit blijft toch wel een charmante film, het is echter ook een film waarbij je dit als kijker gewoon niet graag toegeeft. De enige manier waarop dit erger zou kunnen is als je Lindsay Lohan eraan toe zou voegen, je bent hoe dan ook heel dankbaar dat de effecten in deze film vooral op een praktische manier uitgevoerd zijn en zijn Herbie's koplampen niet met CGI uitvergroot tot een stel cartoonesque oogballen.
Te zien op Disney+
