Gepensioneerde James Bond (Daniel Craig) wordt het kat-en-muisspel weer ingetrokken door de komst van Safin (Rami Malek), een crimineel die een nieuw wapen heeft gecreëerd dat de wereld in gevaar brengt.
No Time to Die is door Jordy Gomes op 1 oktober 2021 beoordeeld met een 7,5 / 10.
De release werd keer op keer uitgesteld, maar No Time To Die is dan eindelijk te zien in de Nederlandse bioscopen en hiermee komt een eind aan Daniel Craig's tijd als Bond. Voor velen is hij één van de, of misschien wel de beste, interpretatie van het iconische personage. In mijn geval is hij de Bond uit mijn jeugd en het wordt lastig om straks een nieuw gezicht te zien die de rol op zich neemt. Het is daarom een opluchting dat No Time To Die een slotstuk biedt voor Craig's versie van Bond.
De meeste Bond-films uit het verleden bekoren zich niet met een doorlopend plot. Bijna allemaal zijn het losse avonturen, maar met Craig's Bond veranderde de zaak. Casino Royale (2006) koos ervoor om letterlijk aan de start van Bond's tijd als geheime agent te beginnen en met No Time To Die stapt hij uit zijn pensioen voor een laatste missie. Zo hebben we door de films heen zijn hele carrière zien uitspelen op het scherm als 007. Trouwe fans worden dan ook beloont voor het kijken van afgelopen Bond-films, aangezien verhaalelementen uit Spectre (2015) en zijn voorlopers terugkeren. Hierdoor voelt No Time To Die daadwerkelijk aan als een 'final act' dat alles probeert samen te brengen tot een bevredigend eind.
‘Dit is de eerste keer dat een acteur die Bond speelt netjes een afronding krijgt voor zijn verhaal.’
Met zijn laatste vertolking van Bond laat Daniel Craig nog eenmaal zien waarom deze rol hem op het lijf was geschreven. Nog steeds ziet hij er onwijs gelikt uit strak in pak, hij is charmant zoals altijd en zijn interacties met zijn teamleden blijven een komisch genot, voornamelijk met tegenspelers als M (Ralph Fiennes) en Q (Ben Wishaw). In No Time To Die laat Craig zich echter ook van een zachte kant zien. Dit is misschien wel zijn meest ingetogen werk als Bond. Er schuilt pijn en verdriet achter zijn ogen, spijt van de verkeerde keuzes uit een verleden dat hem continu blijft achtervolgen. Hoe de climax met zijn gebroken persoonlijkheid omgaat wist op momenten zelfs te ontroeren, mooi uitgevoerd.
Desondanks is niet alles vlekkeloos. Het verhaal bevat een aantal overbodige subplots die alleen dienen om ons naar verschillende locaties te brengen met daar een nieuwe actiescène tot gevolg. Deze worden overigens wel rauw en sterk in beeld gebracht, maar de film had wat van zijn speelduur kunnen trimmen door hierop in te korten. Inhoudelijk gezien heeft het plot ook weinig om armen en komt het neer op een simpele slechterik die de wereld wilt overnemen en uitmoorden met een gevaarlijk wapen. We hebben het allemaal al eens eerder gezien. Tevens weet Rami Malek prima werk af te leveren met zijn rol als crimineel Safin, maar hij krijgt geen kans om zichzelf te ontwikkelen tot een memorabele vijand. Een soortgelijk probleem had Christoph Waltz ook met zijn rol als Blofeld in Spectre (2015). Beide goeie acteurs die te min zijn gedaan door te weinig schermtijd, zonde.
Afijn, geen enkele Bond-film is perfect en het is ook niet realistisch om dit te verwachten. Vernieuwing zoeken in een franchise die al zo lang bestaat is immers geen gemakkelijke taak, maar No Time To Die weet dit wel met vlagen te leveren. Dit is namelijk de eerste keer dat een acteur die Bond speelt netjes een afronding krijgt voor zijn verhaal. Een keus waardoor deze interpretatie van het personage compleet aanvoelt. Voor een lange tijd was Daniel Craig's naam Bond, James Bond, en vergeten doen we hem niet.
Te zien op Prime Video, Pathé Thuis en Videoland
