De rondreizende circusshow 'Lady Divine's Cavalcade of Perversions' is een dekmantel voor een losgeslagen groep maniakken om de rijken te beroven van hun waardevolle bezittingen.
Multiple Maniacs is door Rick Schuttinga op 18 mei 2023 beoordeeld met een 5,5 / 10.
Na twee korte films komt John Waters in 1968 met Eat Your Makeup, een film die nooit is uitgebracht en alleen wordt vertoond tijdens speciale evenementen. Het jaar erop komt zijn eerste lange speelfilm, Mondo Trasho uit. Een moeilijk verkrijgbare film, maar wil je het geld neertellen dan kun je een exemplaar op dvd aanschaffen. Waters' oudste, redelijk eenvoudig verkrijgbare film is daarmee Multiple Maniacs uit 1970.
In Multiple Maniacs is heel goed de stijl van Waters zichtbaar, alleen nog verre van geperfectioneerd. De Pope of Trash produceert, schrijft, regisseert, filmt én monteert zijn film. Dit is Waters' laatste zwart-witfilm en zijn eerste met gesproken dialogen.
‘Waters schopt graag tegen heilige huisjes en zal dat blijven doen.’
De goedkope productie is al tijdens de begintitels zichtbaar wanneer een lang geprint vel onder de camera door wordt getrokken. Ook de dialogen zijn lang - en soms vermoeiend - en bepaalde scènes gaan te lang door. Meer dan twintig scènes zal Multiple Maniacs niet bevatten. Het grote monster toont een sterk staaltje production design, al blijft de reden in het verhaal compleet onduidelijk.
Je wil zo graag houden van Multiple Maniacs, maar dat is ontzettend moeilijk. Het is niet humoristisch of visueel aantrekkelijk, wél choquerend! De memorabelste scène is zonder twijfel een veel te lang tweeluik waarbij een biecht in de kerk uitmondt in lesbische seks (de beruchte 'rosary job') en tegelijkertijd de kruisiging van Jesus wordt opgevoerd. Waters schopt graag tegen heilige huisjes en zal dat blijven doen.
Divine toont al wat trekjes maar het fenomeen wat ze later zal worden is ze hier nog niet. Later weet Divine met haar charmes, omgeven door een overdaad aan vuiligheid, de kijker voor zich te winnen, iets wat nu onvoldoende lukt. In Multiple Maniacs maken de foutloze speeches van David Lochary, het geflirt van Mink Stole en de eigenzinnige Cookie Mueller meer indruk.
Multiple Maniacs is niet goed en ook niet heel slecht. Het is een eerder werk van een regisseur die zijn stijl zichtbaar aan het ontwikkelen is. De bewondering voor deze film groeit, nog dagen later na de bijzondere kijkervaring. Multiple Maniacs kijk je één keer en alleen om Waters' oeuvre te zien. Begin ook zeker niet met deze film, maar kies voor Female Trouble (1974) of het gangbaardere Hairspray (1988).
