Sterverslaggever France de Meurs schuwt de sensatie niet wanneer dit voor hogere kijkcijfers zorgt. Haar hectische bestaan komt plotseling tot stilstand wanneer ze betrokken raakt bij een verkeersongeluk.
France is door Rick Schuttinga op 9 mei 2022 beoordeeld met een 1,5 / 10.
Zo. De slechtste film van het jaar is binnen. Deze twijfelachtig eer is aan France: een Franstalige film over een presentatrice en journalist genaamd France (Léa Seydoux).
In de eerste vijf minuten zie je al dat France enorm onsympathiek is, zowel het personage als de film. Iets wat in de ruim twee uur die volgt niet wordt rechtgetrokken. Je moet enorm veel moeite doen om mee te leven met deze personages. Naast de onuitstaanbare hoofdrolspeelster is haar man Fred een nietsnut en krijgt zoon Jojo (Joseph) geen opvoeding.
Ze wilt zo graag genegenheid dat ze zich maar in de armen werpt van een tolk of even later een willekeurige man - die journalist blijkt te zijn en haar leven nog verder overhoop gooit. Als ze met hem de film tot een belachelijk einde brengt is het plaatje compleet.
‘Zo slecht als France zie je ze niet vaak meer. Deze film moet je niet kijken en al helemaal niet uitkijken.’
Na een onbenullig ongelukje heeft Baptiste een ontwrichte knie. Dit levensveranderende incident is totaal niet imponerend en ziet er bovenal heel knullig uit. Dit is echter wel het moment dat France instort en waar haar vervolgkeuzes op gebaseerd zijn.
France gaat van tv-show, naar een reportage in oorlogsgebied, terug naar de thuissituatie en op stap om haar leven maar te ontvluchten. Tussen deze vier omgevingen wordt steeds geschakeld.
Je ziet wat schrijver en regisseur Bruno Dumont wilt vertellen, maar het komt totaal niet uit de verf. De scène bij de psychiater op de bank toont goed dat hij satire nastreeft maar hierin zo ontzettend faalt. France is slecht geacteerd, wordt slordig in beeld gebracht, bevat tenenkrommende scriptkeuzes en is een sleur van begin tot eind. Een zooitje ongeregeld wat mateloos gaat irriteren.
Moet je deze film in één woord omschrijven dan is dat: nep. Alles ziet en voelt gemaakt. "We gaan naar Dior om kleren en sieraden te kopen"; zo plat, goedkoop en inhoudsloos is France. Bijna wordt het lachwekkend, al is de film meer om te huilen - net zo vaak als Seydoux doet; héél vaak. Ze sluit meermaals haar show af, had dat ook maar met deze film gedaan: annuleer dit project en steek je energie in iets beters. France gaat naar een kuuroord tegen haar depressie, maar Dumont zou zijn filmkijkers ernaartoe moeten sturen om te herstellen van deze kijkervaring.
Zo slecht als France zie je ze niet vaak meer. Deze film moet je niet kijken en al helemaal niet uitkijken. Het is een hele opgave om je door dit gedrocht heen te worstelen. Een zware beproeving als blijkt dat de film nog een uur duurt. Wat een tijdverspilling. Veel en veel te lang - net als deze recensie, maar iedereen moet weten dat je France beter kunt vermijden én de redenen waarom.
Te zien op Criterion
