Eddie 'the Eagle' Edwards was tijdens de Olympische Winterspelen van 1988 in Calgary, Canada een bijzondere schansspringer. Geen talent, maar een gigantische drive. Dat maakte van Eddie een wereldwijd fenomeen.
Eddie the Eagle is door Rick Schuttinga op 5 april 2016 beoordeeld met een 8,5 / 10.
Iedereen houdt van feel good-films. Filmkijkers die beweren dat Eddie the Eagle geen prettige kijkervaring is zijn simpelweg pessimisten zonder enig sprankeltje levensvreugde. Film is emotie en Eddie the Eagle is ongeremd genieten!
Deze recensie wordt geschreven met de voortreffelijke soundtrack van de film op de achtergrond. Zeer sterk passend bij toentertijd, 1988. De soundtrack is een prachtig voorbeeld van verhaalondersteuning. Zo blijkt al uit de eerste 5 minuten, een ijzersterke opening: dit is Eddie en je kunt niet anders dan van hem houden.
‘Film is emotie en Eddie the Eagle is ongeremd genieten!’
Eddie - mooi vertolkt door Taron Egerton, zonder overdreven of irritant te worden - wilt naar de Olympische Spelen, ongeacht de sport. Uiteindelijk komt hij uit bij het schansspringen. Het is dus geen verhaal over talent, maar over passie. Over een doel stellen en alles in werking zetten dat te halen.
Eddie the Eagle is een ode aan de underdog. Iedereen houdt van Eddie. Dat is toen zo geweest, en dat is zeker zo na het zien van de film.
En natuurlijk is het verhaal geromantiseerd. Zijn reis zal meer tegenslagen hebben gehad dan de film toont, maar dat doet niets af aan het fantastische gevoel wat je aan de film overhoudt.
Te zien op Disney+ en Pathé Thuis
