Een vreemde groep filmmakers ontvoeren een bekende Hollywoodster en dwingen haar de hoofdrol te spelen in hun underground film.
Cecil B. Demented is door Rick Schuttinga op 3 mei 2023 beoordeeld met een 7 / 10.
Cecil B. Demented is gewoon weer een lekker flauwe komedie van John Waters. Toch heeft The Pope of Trash net als in veel van zijn films wel degelijk iets te vertellen. Dit keer een aanklacht tegen alle slechte films die Hollywood produceert; een strijdkreet tegen de mainstream cinema. Dit is een leuk gegeven omdat juist Waters' films misschien wel het verst weg staan van eenheidsworst.
Melanie Griffith vertolkt de rol van filmster Honey Whitlock: voor de camera sympathiek, achter de schermen een feeks. Ze wordt ontvoerd en moet gedwongen meedoen aan een genrefilm geregisseerd door Cecil B. DeMille (Stephen Dorff) die zichzelf 'demented' noemt. Krankzinnig is hij niet per se, maar hij pakt filmmaken - samen met zijn 'Sprocket Holes' - wel rigoureus anders aan. Het verhaal is gebaseerd op de echte ontvoering van Patricia Hearst in 1974 - die in deze film een cameo heeft als een bezorgde moeder. Whitlock sluit zich, net als Hearst aan bij de missie van haar ontvoerders.
‘Een strijdkreet tegen de mainstream cinema.’
Studiobazen worden lastiggevallen, chique feestjes worden verstoord en bioscoopvertoningen onderbroken. Het is tijdens dit laatste dat genrefans het opnemen voor of tegen de eigenaardige groep filmmakers. Zit vol grappen, grollen en geinigheden én verwijzingen en grove oneliners. De groep wordt steeds beschoten, maar strijden gehavend door, zo heerlijk flauw allemaal.
Met 'Gump Again' zegt Waters dat Hollywood zo vakkundig mooie films de nek om weet te draaien. Alles is geoorloofd voor winst. Successen moeten worden uitgemolken en leeggezogen. Niets liefde voor film. Met Cecil B. Demented trekt Waters ten strijde tegen de middelmatigheid van Hollywood.
Demented forever!
