Pete "Maverick" Mitchell keert terug naar de Top Gun afdeling om daar een team van jonge rekruten op te leiden voor een onmogelijke missie.
Top Gun: Maverick is door Jordy Gomes op 29 mei 2022 beoordeeld met een 8,5 / 10.
Voordat Top Gun: Maverick van start gaat zien we eerst Tom Cruise op het scherm met een kort bedankje namens de gehele cast en crew. Hij benadrukt dat deze film is gemaakt voor het grote scherm - een uitspraak die ik na afloop kan bevestigen. Filmtechnisch gezien blaast deze zogeheten 'legacy sequel' zijn voorganger omver. Zet je schrap voor een onvergetelijke adrenaline kick.
Top Gun (1986) was een vermakelijke film met een aantal goed gefilmde vliegscènes. Geen hoogstandje en zeker niet vlekkeloos, maar wel leuk voor wat het is. Sinds zijn release heeft de film echter een bepaalde reputatie opgebouwd. Tegenwoordig kan Top Gun gezien worden als een heuse (cult)klassieker, waardoor het begrijpelijk is waarom een vervolg werd goedgekeurd. Het lijkt haast een trend te worden om zoveel jaren later een vervolg uit te brengen met een aantal van de originele castleden.
‘Top Gun: Maverick bevat echte straaljagers, echte g-krachten en echte stunts. Zo goed als deze worden ze niet vaak meer gemaakt.’
Gelukkig is Top Gun: Maverick geen slap aftreksel of een studio geproduceerd 'product' met een bekende titel dat alleen functioneert om geld binnen te harken. Nee, dit is een vervolg gemaakt met respect en liefde naar het origineel toe. Sterker nog, dit is één van de weinige vervolgen die zijn voorganger weet te overtreffen in kwaliteit. Wat voornamelijk te danken is aan onze hoofdrolspeler: Tom Cruise.
De acteur is volledig toegewijd aan zijn vak. Hij doet vrijwel al zijn stunts zelf, waardoor een intensieve training volgen en leren om echt in een straaljager te vliegen 'gewoon' onderdeel is van zijn werk. Cruise heeft alles over en zet letterlijk zijn eigen leven op het spel om de meest authentieke filmervaring af te leveren voor iedereen die een bezoekje brengt aan de bioscoop. Mijn respect voor Cruise is enorm, petje af.
Deze prees voor Cruise is dan ook terug te zien op het scherm. Het is lang geleden dat ik achterbleef met de vraag: hoe hebben ze deze fantastische beelden geschoten? Camera's zitten vast aan straaljagers zodat we ze kunnen volgen wanneer ze bijvoorbeeld opstijgen of indrukwekkende manoeuvres uitvoeren. Op andere momenten zit de camera juist nauw op de huid van de piloot in de cockpit, beklemmend alsof je er zelf bij bent. Hoe ze de vliegscènes en de straaljager-gevechten in beeld hebben gebracht is wonderbaarlijk. Het ziet er adembenemend goed uit, want vrijwel alles wat je ziet is tastbaar. Echte straaljagers, echte g-krachten, echte stunts - dit is ouderwetse 'movie magic' te noemen.
Het verhaal van Top Gun: Maverick bevat wat overeenkomsten met zijn voorganger, maar waar dit vervolg in uitblinkt is de serieuze aanpak. De film laat zijn personages het gewicht voelen van deze levensgevaarlijke missie. De urgentie ligt hoog, waardoor de spanning wordt vastgehouden. Aan emotie is ook geen gebrek. Zo kampt Maverick nog steeds met schuldgevoel voor zijn overleden beste vriend Goose, wat mooi wordt verweven in het plot dankzij zijn zoon Rooster (Miles Teller).
Wie had gedacht dat een tweede Top Gun zo goed kon uitpakken. Het plot is simpel te volgen, maar spannend aangezien je weet hoe onmogelijk deze missie is om uit te voeren. Alle scènes in de lucht zijn fantastisch opgenomen, echt prachtig om te aanschouwen. De afweging tussen de sensationele straaljager-gevechten en de dramatische momenten is ook precies juist. Top Gun: Maverick kan nu al gezien worden als één van de beste verrassingen van het jaar. Zoals deze worden ze niet vaak meer gemaakt.
Te zien op Netflix, Pathé Thuis en SkyShowtime
