Premiejager Din Djarin (Pedro Pascal) is vastbesloten om een weeskind af te leveren bij de mythische Jedi. Ondertussen zitten de aanhangers van het gevallen Keizerrijk, onder leiding van Moff Gideon (Giancarlo Esposito), hem op de hielen.
The Mandalorian - Seizoen 2 is door Vince Christiaans op 18 december 2020 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Nu dat de filmwereld lam ligt dankzij het coronavirus zijn alle ogen gericht op de grote streamingdiensten. Al jaren zoekt Hollywood naar manieren om de bioscopen over te slaan, maar deze wereldwijde pandemie heeft het proces aanzienlijk versneld.
Star Wars is één van die franchises wiens naam lange tijd een synoniem was voor grote bioscoopreleases, maar sinds 2019 heeft ook deze gigant een stap richting streaming gezet met de eerste live-action Star Wars serie: The Mandalorian. Het beoogde kroonjuweel van Disney's eigen streamingservice.
Natuurlijk was het melkwegstelsel heel, heel ver hiervandaan al eerder op televisie te zien, met cartoons zoals Droids (1985), The Clone Wars (2008) en Star Wars: Rebels (2014). Daarnaast sprak George Lucas, nog voor hij zijn kindje verkocht aan Disney, over een tv-serie die zich zou richten op de onderwereld van Star Wars.
The Mandalorian is echter een 'origineel' concept. Onder leiding van showrunner Jon Favreau bleek het eerste seizoen een hit bij Star Wars-fans van alle soorten en maten. Echter, de serie werd vooral omarmd door de mondige fanaten voor wie Disney's vervolgfilms niet 'stoer' genoeg waren.
Het stoere imago is vooral te danken aan de hoofdpersoon, Din Djarin. Een gemaskerde premiejager die immer op zoek is naar een nieuw doelwit. De invloeden van ouderwetse westerns en het werk van Akira Kurosawa op Favreau en zijn regisseurs zijn in de hele serie overduidelijk.
Verhaaltechnisch heeft het tweede seizoen gelukkig een betere flow. Net als voorheen bevat elke aflevering een losstaand plot, maar het overkoepelende verhaal raakt dit keer niet ondergesneeuwd. Het lot van het schattige weeskindje Grogu (door fans gedoopt tot Baby Yoda) blijkt van groter belang te zijn voor het Star Wars-universum dan verwacht.
Deze band met het kind voorziet de zwijgzame premiejager van meer karakterontwikkeling. Ondanks het feit dat we Din slechts in een handjevol scènes zonder helm zien, voorziet Pedro Pascal hem van veel persoonlijkheid door goed gebruik te maken van zijn stem en lichaamstaal.
Waar Seizoen 1 vooral een excuus was richting getergde fans, durft de nieuwe reeks afleveringen meer links te leggen naar andere Star Wars media. Seizoen 2 bevat namelijk niet alleen verwijzingen naar de originele trilogie, maar ook naar de prequels, de vervolgfilms en zelfs de animatieseries.
Soms doet The Mandalorian echter teveel zijn best om de achterban te pleasen. Zo zien we de terugkeer van een aantal bekende gezichten, sommigen waarvan hun lot al lang leek te zijn beslecht. Het doet denken aan de manier waarop J.J. Abrams de schurk Palpatine weer tot leven bracht voor een fantasieloze finale in The Rise of Skywalker (2019).
Daar staat tegenover dat de scripts voor de acht nieuwe afleveringen een stuk sterker zijn. Waar het eerste seizoen zich vooral bezighield met het bepalen van de toon, vaak ten koste van de verhaalvertelling, is er nu meer ruimte voor plezier. Daarnaast zitten de afleveringen minder vol met toevalligheden of luie plotwendingen om het plot te ontwikkelen.
Opnieuw nemen Jon Favreau en zijn regisseurs ons mee naar de krochten van het Star Wars universum. The Mandalorian blijft een serie die alleen de meest verknochte Star Wars-fans zal aanspreken, maar voor de liefhebbers is dit tweede seizoen groter, beter en spannender.
Te zien op Disney+
