Heer Gawain is de neef van koning Arthur en leidt een zorgeloos bestaan aan het hof. Op een vergadering van de ridders van de Ronde Tafel, waar Gawain ook aanwezig is, krijgt het hof bezoek van De Groene Ridder. Die daagt iemand uit om hem een slag toe te brengen. Gawain hakt zijn hoofd af, maar moet als tegendienst een jaar later bij De Groene Ridder op bezoek om daar hetzelfde lot te ondergaan.
The Green Knight is door Kurt Velghe op 4 augustus 2021 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Laat me beginnen met een spoiler. Stel dat je, zoals ondergetekende, de trailer hebt bekeken en je verwacht een actievolle avonturenfilm over een heldhaftige ridder die het moet opnemen tegen zijn grootste vijand, dan zal je van een kale reis terugkeren. Een blik op de regisseur doet ook het beste vermoeden, zeker als je denkt aan Pete's Dragon (2016) of The Old Man & the Gun (2018). Ghost Story (2017) daarentegen liet al vermoeden dat we hier met een eigenzinnige regisseur te maken hebben die graag verhalen vertelt op zijn manier.
‘Duidelijk is het allemaal niet, maar je kan er van maken wat je wil.’
Voor deze film nam hij een oud Middeleeuws gedicht ter hand (Sir Gawain and the Green Knight), vormde zichzelf een beeld van wat het vertelt en maakte er deze film van. Het start allemaal behoorlijk traditioneel, met losbol Gawain die het vrouwelijk schoon najaagt op Camelot en te laat komt op de zoveelste vergadering van de Ronde Tafel. De prachtige en sfeervolle beelden zijn echter al een voorbode van het naderend onheil. Wat volgt, is een bij momenten nachtmerrie-achtige trip door de bossen van het koninkrijk, een koninkrijk dat constant in de mist lijkt ondergedompeld te zijn.
Na aan half uur wordt duidelijk dat dit geen gewone film is. De poëzie spat van het scherm en de prachtige plaatjes volgen elkaar in sneltempo op, begeleid door passende middeleeuws aanvoelende muziek. Tot op zekere hoogte aanvaard je wel dat niet alles hoeft uitgelegd te worden, maar al bij al wordt er heel weinig uitleg gegeven. De weinige dialogen geven ook bijzonder weinig uitleg over hetgeen zich voor onze ogen afspeelt. Het laatste deel laat je helemaal achter met een wtf!-gevoel om je dan uiteindelijk in het gezicht te slaan met het einde. Duidelijk is het allemaal niet, maar je kan er van maken wat je wil en je eigen uitleg geven aan het geheel, en het blijft een schitterend in beeld gebrachte en goed geacteerde film van een eigenzinnige regisseur die ons wellicht ooit nog eens zal verbazen met een meesterwerk pur sang.
Te zien op Prime Video en Pathé Thuis
