Tegen de wensen van haar moeder wil Naru (Amber Midthunder) in de voetsporen treden van haar oudere broer, de jager Taabe (Dakota Beavers). Wanneer haar jacht wordt onderbroken door een vreemd fenomeen in de lucht ziet Naru dit als het teken om zichzelf te bewijzen.
Prey is door Vince Christiaans op 6 augustus 2022 beoordeeld met een 7,5 / 10.
In 2018 leek het opgeblazen vervolg The Predator (2018) de nagel in de doodskist van de Predator-franchise. Na te zijn verslagen door Arnold Schwarzenegger, Danny Glover, Adrien Brody en Jacob Tremblay leek het erop dat de buitenaardse jager het wel gezien had in deze uithoek van het universum. Toch begon er in 2021 weer iets te rommelen. De geruchten onder filmfans waren dat er toch een geheime Predator-film in de maak was én dat dit project een heel andere kant uit zou gaan.
De roddelaars bleken het bij het juiste eind te hebben, want de nieuwe Predator-film van Dan Trachtenberg* staat inderdaad apart van alle andere films in de serie. Het concept blijft natuurlijk onveranderd; een groep capabele mensen gaat de strijd aan met een buitenaardse jager. Het verschil zit hem echter in de setting. Deze confrontatie tussen mens en predator speelt zich namelijk af in het jaar 1719 tegen de achtergrond van de grote Amerikaanse wildernis.
‘Heeft iemand uit 1719 überhaupt een schijn van kans tegen deze buitenaardse Bear Grylls?’
* Trachtenberg regisseerde eerder de film 10 Cloverfield Lane (2016). Ook een vervolg dat men heel lang geheim wist te houden.
Daar komt nog bij dat onze heldin lid is van het indianenvolk de Neme-ne (Comanche). Deze twee fundamentele keuzes maken de look én het verhaal van Prey uniek. Niet alleen de cultuur van de menselijke personages is anders dan we gewend zijn, maar ook hun vaardigheden en technologie zorgt voor een nieuwe verhouding ten opzichte van de predator. Je vraagt je meteen af of iemand uit 1719 überhaupt een schijn van kans maakt om zich te verdedigen tegen deze buitenaardse Bear Grylls.
De wijze waarop Prey zichzelf losmaakt van John McTiernans actieklassieker is dan ook bewonderenswaardig, maar zorgt tegelijkertijd ook voor goodwill aan de kant van de kijker. Door de historische setting verwacht je al een ander soort avontuur. Net als het onterecht verguisde Predators (2011) doet Prey genoeg anders om niet op een herkauwde versie van Predator (1987) te lijken. Afgezien van de bekende quote "If it bleeds, we can kill it." worden er verrassend weinig overbodige verwijzingen gemaakt naar het origineel.
De minpunten deelt Prey met alle actiefilms van de laatste 20 jaar. De visuele effecten zijn ook hier onder niveau. Hierbij gaat het niet om de predator zelf. Dit wezen is wederom liefdevol tot leven gewekt aan de hand van een kostuum. Maar het zijn juist de ondersteunende effecten zoals bloedspetters en de wijze waarop bijvoorbeeld ledematen worden afgehakt die door slordige computeranimaties al hun impact verliezen. Waar zijn de squibs en praktische effecten? De viscerale details waar landgenoot Paul Verhoeven ooit zo bedreven in was?
Ondanks deze kleine ergernissen is Prey een welkome uitbreiding van de Predator-franchise. Regisseur Dan Trachtenberg zorgt voor de zorgvuldige actie en spanning die we mogen verwachten, terwijl Amber Midthunder als Naru een pittige nieuwe filmheldin neerzet. Het is afwachten hoe de filmmakers de franchise willen voortzetten, want zelfs met andere locaties en tijdperiodes zal het lastig worden om niet in herhaling te vallen. Wellicht is het voorlopig even genoeg om stil te staan bij het feit dat we zo'n zeldzame verrassing hebben gekregen als Prey.
Te zien op Disney+
