Om het verlies van zijn zoon te verwerken maakt houtbewerker Geppetto (Tom Hanks) een marionetpop in de vorm van een jongetje. Wanneer de pop op magische wijze tot leven komt moet het krekeltje Jiminy (Joseph Gordon-Levitt) hem wegwijs maken in de echte wereld.
Pinocchio is door Vince Christiaans op 8 september 2022 beoordeeld met een 4 / 10.
Soms bekijken we het verleden door een roze bril. In onze herinneringen lijken bepaalde dingen nu eenmaal veel mooier dan ze in werkelijkheid waren. In voorbereiding op Disney's live-actionremake van Pinocchio heb ik het origineel uit 1940 nog eens aangezwengeld. Deze antieke handgeanimeerde film is een uitzondering op de regel en heeft in al die jaren geen grammetje magie ingeleverd.
Helaas kan zelfs zo'n innemend filmpje als Pinocchio niet ontkomen aan de ronkende geldpersen van het bedrijf dat in een ver verwijderd verleden de naam van zijn stichter in ere hield. Inmiddels vallen steeds meer creatieve werken die ooit onder begeleiding van Walt Disney het daglicht zagen ten prooi aan de commerciële impulsen van The Walt Disney Company.
‘Deze remake van Pinocchio is eigenlijk geen echte film en daar kan geen enkele magische wens of blauwe fee verandering in brengen.’
Maar net als Frankenstein's bekende monster zijn deze wanproducten gedoemd om voor eeuwig rond te dwalen. Wanhopig op zoek naar een publiek dat hen zonder afschuw kan aanschouwen. Zelfs met de hulp van 's werelds favoriete acteur Tom Hanks weet de gezombieficeerde versie van Pinocchio de stank van rot en verval niet van zich af schudden.
Ik neem het niemand kwalijk als ze zich afvragen of het bovenstaande niet wat overdreven is. Aan hen geef ik het advies om het kijken van deze remake uit te stellen en eerst een blik te werpen op het origineel. Met die context is het lastig om je niet unheimlich te voelen bij het zien van deze cynische remake.
Dat wil niet zeggen dat ik per definitie een hekel heb aan remakes. Er zijn een paar Disney remakes die ik wel kon waarderen, te weten Pete's Dragon (2016) en Cinderella (2015). De rotte appels zijn echter de remakes die het origineel haast shot voor shot kopiëren en volledig steunen op hun geanimeerde voorgangers voor de emotionele connectie met het publiek.
Helaas hoort de remake van Pinocchio thuis in het rijtje van The Jungle Book (2016), Beauty and the Beast (2017) en The Lion King (2019). De films die zich nauwelijks moeite doen om iets nieuws te doen met het materiaal. Pinocchio probeert wel een aantal extra verhaalelementen te introduceren, maar deze lijken vooral bedoeld om de sprookjeslogica die het origineel zo charmant maakte te verklaren.
Zo maakt Gepetto zijn marionet niet simpelweg omdat hij een houtbewerker is, maar omdat hij zijn zoon is verloren. Dit is niet alleen een compleet nutteloze toevoeging, maar het geeft Pinocchio's schepping ook eigenaardige ondertoon. Daarnaast herinnert de film ons keer op keer aan het feit dat "Pinoke" geen echt jongetje is en dat hij niets liever wil dan wel een echte jongen zijn.
De vraag is hoe Robert Zemeckis - toch de man achter Back To The Future (1985), Forrest Gump (1994) en Cast Away (2000) - de plank zo heeft misgeslagen. Pinocchio heeft meer weg van zijn latere films zoals The Polar Express (2004) en A Christmas Carol (2009) vanwege de houterige (sorry) computeranimatie en de aangedikte acteerprestaties.
Wat overblijft is een arme Tom Hanks die zich het apelazarus acteert op een lege set. Ondanks alle moeite komt de band tussen Hanks en de volleybal Wilson in Cast Away beter uit de verf dan die tussen Pinocchio en Gepetto. Het wordt helaas te vaak duidelijk dat de beste man tegen een tennisbal aan staat te praten en niet tegen een tot leven gewekte marionet.
Laten we hopen dat Guillermo Del Toro en Netflix het er later dit jaar beter vanaf brengen met hun stop-motionversie van Carlo Collodi's klassieke verhaal. Want hoe hard deze Disney remake het ook probeert; het is eigenlijk geen echte film. En daar kan geen enkele magische wens of blauwe fee verandering in brengen.
Te zien op Disney+
