In Zuid-Korea in 1983 nemen de binnenlandse en de buitenlandse inlichtingeneenheid het tegen elkaar op wanneer zij elkaar wantrouwen.
Hunt is door Rick Schuttinga op 30 maart 2023 beoordeeld met een 2,5 / 10.
Hunt wordt vermarkt als het regiedebuut van Squid Game-ster Lee Jung-jae (speler nummer 456). Deze keuze is heel begrijpelijk, want naast dit ene wapenfeit blijft over een Zuid-Koreaanse spionage-actiethriller, iets wat in Nederland minder makkelijk aan de man te brengen is.
Kijkend naar de inhoud blijft Hunt helaas niet staande. De film zakt door alle overdaad door zijn hoeven. Alsof een serie in één enkele film is gepropt. Je krijgt geen moment rust om te verwerken, daar is de vertelling veel te snel voor. Normaal zijn overgangen onzichtbaar, maar hier valt hun afwezigheid op. Door, door, door! Alles loopt door elkaar heen: vijf jaar terug in de tijd, drie jaar geleden; Noord-Korea, Zuid-Korea, Japan, Cambodja; buitenlands inlichtingenbureau, KCIA, Jupiter Corporation. En ook in het heden wisselen locaties elkaar af alsof het dezelfde scène betreft.
‘Hunt zakt door alle overdaad door zijn hoeven.’
Zelden iets zo gehaast gezien als Hunt. Door de snelheid, hoeveelheid personages en niet te onthouden namen is het verhaal maar moeilijk volgbaar. Details ontgaan je volledig. Het vreemde is dat de hoofdlijn helder blijft, zij het met wat afwachten op verduidelijking. Enig kijkplezier beleef je er alleen niet mee.
Een montage extravaganza; wat een bende. De actie - en die is veelvuldig aanwezig - wordt om zeep geholpen door ultrakorte cuts. Sowieso is veel actie niet vloeiend opgenomen wat het beeld extra rommelig maakt.
Verhaalontwikkeling zal vast aanwezig zijn, maar Lee Jung-jae laat na dat voldoende duidelijk over te brengen. De ene na de andere wending volgt. Je hebt de ene plottwist nog niet verwerkt of de volgende aardverschuiving maakt haar opwachting - waarvan vele vergezocht zijn.
Door de curieuze wendingen is karakterontwikkeling ook nauwelijks aanwezig. Er heerst wantrouwen alom en iedereen is ieders vijand. Wie zijn ze en wat drijft hen? Het doet er allemaal niet toe, stort die bak uit over de kijker; aan hen om er iets van te breien.
Hunt mist beleving en gevoel. Dit komt mede doordat je niet meeleeft met de (hoofd)personages, de spanning volledig is platgeslagen en je nieuwsgierigheid nooit wordt gekieteld door de overdreven wendingen. Hunt is geen intelligente spionagethriller: geen spionage, maar schietgrage idioten; geen thriller, maar vermoeiende eenheidsworst.
