Peter Banning (Robin Williams) is een workaholic die weinig tijd vrijmaakt voor zijn gezin. Tijdens een familiebezoek aan Londen worden Peters kinderen ontvoert door een schim uit zijn verleden; de snode Captain Hook (Dustin Hoffman).
Hook is door Vince Christiaans op 18 mei 2022 beoordeeld met een 5,5 / 10.
Een filmcarrière wordt niet alleen gevormd door succesverhalen. De teleurstellingen tellen vaak even zwaar mee, zelfs voor grote namen als Steven Spielberg. Dat de regisseur van Jaws (1975), E.T. The Extra-Terrestrial (1982), Jurassic Park (1993) en Schindler's List (1993) niet van teflon is weten we wel, maar zijn echte missers kun je op één hand te tellen. Alleen in de gevallen van 1941 (1979), Always (1989), Hook (1991) en Indiana Jones and The Kingdom of the Crystal Skull (2008) kan zonder twijfel gezegd worden dat zijn talenten hem in de steek hebben gelaten.
Toch blijft Hook een opmerkelijke titel in dit lijstje, want voor menig millennial is deze familiefilm een nostalgisch hoogtepunt uit hetzelfde rijtje als Free Willy (1993), The Lion King (1994), Jumanji (1995) en Matilda (1996). Waarom is deze videotheekfavoriet zo blijven steken in onze jeugdherinneringen? Komt het door de magnetische aanwezigheid van Robin Williams of zit er meer achter de liefde voor Hook? Is de film werkelijk zo magisch of is de waardering vooral gebaseerd op misplaatst jeugdsentiment?
‘Alles in Hook voelt overdone, waardoor de emotionele kern verloren gaat.’
Ongeacht het eindproduct is de invalshoek van Hook prijzenswaardig. De film stelt de simpele doch intrigerende vraag: Wat als de jongen die niet wilde opgroeien, alsnog volwassen was geworden? Deze verdraaiing van J.M. Barrie's oorspronkelijke verhaal werd enthousiast ontvangen door Steven Spielberg, die blijkbaar al jaren had aangemodderd met een musicalversie waarin niemand minder dan Michael Jackson als Peter Pan zou optreden*.
* In een alternatief universum schrijf ik over hoe deze samenwerking met 'The King of Pop' de carrière van Steven Spielberg een dodelijke wond toebracht. Gelukkig is dit project nooit werkelijkheid geworden, hoewel Spielberg zich in 2021 alsnog aan het musicalgenre zou wagen met een alleraardigste remake van West Side Story.
Bij het aannemen van Hook kreeg Spielberg er een acteur bij cadeau. Dustin Hoffman had zich namelijk vastgebeten in de rol van Captain Hook en stond te popelen om deze vrek te gaan spelen. Nadat Tom Hanks bedankte voor de hoofdrol werd de energetische publiekslieveling Robin Williams gecast als een volwassen Peter Pan. Een gouden greep, want Williams was als geen andere in staat om natuurlijkerwijs te schakelen tussen humor en sentiment. Tenslotte werd de grote rol van de kleine Tinker Bell vervuld door een 23-jarige Julia Roberts en trok Bob Hoskins het piratenkloffie aan van Captain Hooks voetveeg Smee.
Aan starpower geen gebrek dus, maar op de set begonnen Spielbergs twijfels over het project door te schemeren. Later zei hij tegen het Britse filmmagazine Empire: "Ik wist helemaal niet wat ik aan het doen was en probeerde mijn onzekerheid te maskeren met production value. Hoe onzekerder ik mij voelde, hoe groter en kleurrijker de sets werden." Dit is Spielbergs verklaring voor de manier waarop de film inzakt zodra de actie zich verplaatst van het 'echte' Londen naar Neverland. Al het tastbare verdwijnt en we komen terecht in een 'magische' wereld die bestaat uit felgekleurde sets met dezelfde kitscherige bouwstijl die doet denken aan een Disney pretpark.
Williams, Roberts en Hoffman acteren zich een slag in de rondte om de aandacht af te leiden van de wanstaltige decors. Alles in Hook voelt overdone, waardoor de emotionele kern verloren gaat. Alleen het werk van Spielbergs trouwe componist John Williams zorgt ervoor dat een handjevol wonderlijke momenten net genoeg muzikale steun krijgen om zich boven de visuele kakofonie te verheffen. Zo is Williams' muzikale thema voor Captain Hook veelzijdig genoeg om blijk te geven van zijn dreiging, zonder te vergeten dat deze schurk ook een ontzettende ijdeltuit is.
Dustin Hoffman is ook een lichtpuntje in deze drukke film. Zijn versie van Captain Hook is verwaand en verbitterd, maar tegelijkertijd zo sluw dat hij zichzelf als vaderfiguur opstelt voor Peters ontvoerde zoon Jack (Charlie Korsmo). Het is allemaal onderdeel van Hooks plan om een laatste confrontatie uit te lokken met zijn aartsvijand. Ondertussen proberen Tinker Bell en de verloren jongens de serieuze advocaat Peter Banning te overtuigen dat hij ooit de echte Peter Pan was. Dit alles escaleert tot een grootschalig doch kindvriendelijk gevecht tussen Captain Hooks piraten en een groep losgeslagen jongeren.
Na zijn transformatie tot de heroïsche Pan leert Peter de les die elke vader in een familiefilm uit de negentigerjaren moet leren, namelijk dat hij meer tijd moet doorbrengen met zijn kinderen. Dat daar een gehandicapte piraat en een tripje naar een parallelle wereld voor nodig waren zal menig gezinstherapeut vreemd in de oren klinken. Maar hoe afgezaagd ook, het is geen slechte boodschap als je de doelgroep van Steven Spielbergs film in beschouwing neemt.
In veel opzichten is Hook de voorloper van alle fantasieloze live-action remakes die Disney de laatste jaren blijft ophoesten. Echter, waar de Disney meuk het originele materiaal braaf herkauwt kiest Hook ervoor om wel een nieuw verhaal te vertellen. Aan de andere kant lukt het Spielberg niet om Hook van een oprechte emotionele lading te voorzien. Degene die op zoek is naar een familiefilm die wel eer doet aan al die warme jeugdherinneringen kan beter eens een gokje wagen op een eerdere film in Spielberg's carrière, want E.T. The Extra-Terrestrial is zijn glans nog altijd niet verloren.
Te zien op Netflix en Pathé Thuis
