Twee huurmoordenaars lopen elkaar tijdens dezelfde klus spreekwoordelijke tegen het lijf waarna ze ontdekken elkaars jeugdvriend te zijn.
Dead or Alive 2: Birds is door Rick Schuttinga op 17 mei 2022 beoordeeld met een 5,5 / 10.
Deel twee is wat betreft gekkigheid een stuk milder dan haar voorganger. Los van een standaard liquidatie is de film tot de helft heel braaf en gewoontjes. Maar dan breekt de chaos uit en is het signatuur van cultregisseur Takashi Miike zichtbaar; welkom in zijn wondere wereld. De kijker wordt getrakteerd op een obsceen toneelstuk voor alle dorpelingen (ook kinderen) en tegelijkertijd wordt geschakeld naar een bloederige shoot-out. Van sommige keuzes blijft de reden onduidelijk, maar bij Miike moet je niet altijd overal een verklaring achter willen zoeken. Het resultaat is in ieder geval dat jeugdvrienden en huurmoordenaars Mizuki en Shûichi nu hun talenten inzetten voor het goede.
Dead or Alive 2 is soms leuk, soms wat minder, dit laatste vooral in kwaliteit. Zo ziet de komeet er lachwekkend uit, is een exploderend autobusje geinig maar zeer knullig uitgevoerd, bevat de film opvallend slechte sound effects én is de uiteindelijke sterfscène aan de (veel te) lange kant. De vreemde animaties voelen misplaatst en zijn tegelijkertijd acceptabel. De (echte?) beelden van arme Afrikaanse kinderen had niet gehoeven, hier volstaat het gesprek tussen de twee mannen prima.
‘Het karakteriseert zo mooi de ongrijpbare Miike.’
Toch is Dead or Alive 2 een vermakelijke bende van ellende - en als film de beste van de trilogie. De gecensureerde tekening, geblokte monsterpenis en de wanhopige goochelaar; ze zijn allemaal grappig. Toch is het de menselijkheid die, naast alle gore en rariteiten van Miike, de film sympathiek maakt. Birds is voor zover mogelijk diepgaand, in ieder geval meer dan de eerste film. Met echte personages die iets voelen en denken en een ordelijker en duidelijker plot.
Dead or Alive is alleen in naam een trilogie. Het zijn volledig losstaande verhalen, wél gespeeld met dezelfde acteurs in de hoofdrol: Shô Aikawa en Riki Takeuchi. Deze sequel heeft niets gemeen met de eerste film en toch passen ze goed bij elkaar; het karakteriseert zo mooi de ongrijpbare Miike.
